'ADHD': teveel prikkels, te weinig prikkels, afgoderij en bevrijding
Thursday, December 07, 2006
Volgens mij is ADHD een voortdurend schipperen tussen teveel en te weinig prikkels. ADHD'ers gaan vaak op zoek naar opwindende ervaringen vanuit een tekort aan prikkels.
Eén van de meest voor de hand liggende opwindende ervaringen is natuurlijk de sexuele. Het wordt voor mij steeds duidelijker hoe belangrijk de hersenen zijn met betrekking tot het sexuele leven. Ik denk ondertussen dat veel mensen, en met name ADHD'ers, hun sexuele ervaringen niet zoeken voor de sexualiteit op zich - maar voor het effect dat sexualiteit heeft op hun biochemische huishouding.
Op zich is dit nauwelijks een verrassend inzicht: mensen zijn bezig met sex omdat het hun 'een goed gevoel' geeft. Als sexualiteit niet bepaalde biochemische en lichamelijke effecten gaf, zouden mensen er niet aan beginnen. Toch denk ik dat sexualiteit vaak als een doel op zichzelf wordt beleefd zonder dat mensen zich bewust zijn van de instrumentaliteit van sexualiteit met betrekking tot hun biochemische huishouding.
Waaraan ontleent de sexualiteit deze instrumentaliteit? Juist aan haar vermogen om op te winden. Biochemisch vertaald betekent dit dat sexuele prikkels de werking van met name dopamine stimuleren. Dopamine geeft, kort door de bocht, een goed gevoel. Mensen met een tekort aan dopamine (= een tekort aan prikkels) kunnen dus naar de sexualiteit grijpen om dit tekort te verhelpen. Paradoxaal genoeg kunnen mensen met een teveel aan prikkels hetzelfde doen! De ontlading van de sexuele ervaring leidt namelijk tot het vrijkomen van serotonine, een neurotransmitter die, kort door de bocht, remmend en ontspannend werkt.
Voer ik hier nu een pleidooi voor het instrumenteel benutten van sexualiteit? Geenszins. Ik voer een pleidooi voor bewustwording. En in het kader van deze beschouwingen krijgt dit woord van Jezus steeds meer betekenis: 'De Geest maakt levend, het lichaam dient tot niets.' (Johannes 6:63). En ook het woord van Paulus: 'Hun god is hun buik' (Filippenzen 3:19). De buik is bij uistek de zetel van plezierige gevoelens - georkestreerd door de hersenen. Het voortdurend op zoek zijn naar biochemische balans door middel van voedsel, sex, drugs en noem het maar op - is afgoderij. Dat is een confronterende, maar mogelijk ook een bevrijdende gedachte.
posted by Marten @ 5:41 AM;
0 Comments:
