Een doos vol snoep en vergif
Saturday, March 27, 2010
Vandaag stopte een busje van TNT voor mijn deur. De postbode belde aan. Een pakje? Heb jij wat besteld? vraag ik aan mijn vrouw. Het antwoord luidt ontkennend. Ik heb ook niets besteld. Een verrassing? Ik neem een doos in ontvangst waar ik niet voor hoef te tekenen. Op de doos is een sticker geplakt waarop iemand onder 'contents' het woord 'Candy' heeft geschreven.
Terwijl ik de doos openmaak, barst ik in een bijna hysterisch lachen uit. De doos zit vol met potjes pillen, psychofarmaca, met etiketten en al. Op de etiketten herken ik de naam van een gast die ik op het internet heb leren kennen en die mij al eens eerder wat pillen had opgestuurd (dextroamfetamine, goed voor de motivatie en paradoxaal genoeg soms ook effectief tegen een obsessief-compulsieve stoornis, waarschijnlijk door je te helpen je op andere dingen te concentreren). Hij zou mij nog wat memantine opsturen, een middel tegen dementie dat veelbelovend is als anti-obsessief/compulsief middel (het is een 5HT3-antagonist, een glutamaat blokker en een D2 agonist). Maar behalve memantine heeft hij mij nog 15 andere potjes opgestuurd, bevattend:
Abilify (aripiprazol) 5mg; Rilotek (riluzol), een middel tegen de spierziekte ALS en ook een glutamaat blokker; Pristiq (desvenlafaxine) 50mg XR capsules; Lunesta (eszopiclon), een slaapmiddel; Prozac 20mg capsules en Prozac 40mg capsules; Invega (paliperidon, de metaboliet van Risperdal) 3mg XR; Namenda=memantine 10mg tabletten; Geodon (ziprasidon) 80mg en 60mg capsules; Lexapro (escitalopram) 10mg tabletten; twee flesjes guanfacine, een alpha 2a agonist die bloeddrukverlagend werkt en concentratie bevorderend; morfine (anderhalve tablet van 20mg); en tot slot een flesje zonder etiket, waarop met zwarte stift en in een slordig handschrift '50mg' is geschreven, en dat kleine hoekige capsules bevat waar 'alza 18' op gedrukt is.
Eric, Eric, je hebt toch geen zelfmoord gepleegd en als een origineel zelfmoordbriefje je hele medicijnplank naar mij opgestuurd?!
De doos en de hele inhoud stinkt trouwens naar de bedompte, morsige, zware lucht van verschraalde sigarettenrook.
Mijn vrouw vindt dat ik de doos met inhoud weg moet gooien. Het meeste kan ik ook eigenlijk niet gebruiken; de memantine en de guanfacine zijn wellicht het interessantst; Abilify (aripiprazol) kan ook de moeite waard zijn om te proberen, Prozac is natuurlijk nooit weg, en die morfine bewaar ik voor een noodgeval.
Het is toch hilarisch dat iemand in Amerika mij een doos vol medicijnen op recept kan opsturen, waaronder morfine, er 'Candy' op kan schrijven, en dat die doos zonder poespas zowel de Amerikaanse als de Nederlandse douane passeert?
Ik kan deze doos natuurlijk ook als een ironisch teken beschouwen dat mijn obsessie met medicatie nu toch echt draconische vormen aan het aannemen is.
Hoe dan ook, vooralsnog heb ik de potjes als in een parade bovenop de hoogste plank in mijn werkkamer gezet. Snoep. Of vergif. Of iets daartussenin.
(Om de privacy van mijn weldoener te waarborgen heb ik zijn naam onleesbaar gemaakt.)
Labels: medicijnen
posted by Marten @ 7:59 AM;
