Het leven is een gedurig reëvalueren
Tuesday, January 25, 2011
Re-evaluatie, revolutie, evolutie: noem het hoe je wilt, maar ik heb mijn mening over Giphart herzien. Zijn boek IJsland raakt mij namelijk. Zei ik dat het nergens over ging? Dat ging dan nergens over. Er is zelfs een passage in het boek die mij tot tranen toe heeft ontroerd. Wie raadt welke maakt kans op een okselhaar in een luciferdoosje.
 |
| Wellicht toch een tikkeltje ijdel prototype van Giph, hoofdpersoon in IJsland |
Labels: literatuur
posted by Marten @ 2:39 PM;
Gipshart en het tranenpeloton
Wednesday, January 19, 2011
De roman heet IJsland, en het omslag, de voorkant en ook de groen geverfde zijkant zijn inderdaad mooi. En dat Giphart kan schrijven, dat geloof ik ondertussen ook. Toch herken ik wel het voornoemde gilde. Kluun is daarvan de exponent, maar Giphart draalt ook niet om zichzelf neer te zetten als in een vleesgeworden natte droom.
Ik geloof dat er eigenlijk maar één schrijver is van wie ik autobiografische narcistische nietsigheid met graagte verdraag, en dat is Herman Brusselmans.
Labels: dagboek
posted by Marten @ 5:36 AM;
Opstanding
Monday, January 17, 2011
'k Ben ziek, de griep. Zuigt. Ik heb drie dagen plat gelegen. Toch wil het van een echte opstanding niet komen.
Labels: dagboek
posted by Marten @ 6:41 AM;
Van perfect naar imperfect: de stap in het ravijn
Monday, January 10, 2011
Cryptische, elliptische verslagen schreef hij wonderbaarlijk traag. Het laatste verslag had van doen met zijn verjaardagsfeestje, waarvoor hij niemand had uitgenodigd, maar iedereen kwam, althans zeker de helft.
Op het scherm van mijn laptop zit een plekje, bestaande uit een minimale hoeveelheid van een harde, plakkerige substantie. Ik heb geprobeerd het met een microvezeldoekje weg te poetsen, maar dat is niet gelukt, sterker nog, het lijkt wel of ik de mysterieuze substantie alleen maar meer mijn scherm in heb gewreven. Hoe komt het daar? Is het door Annaniska, mijn pleegzusje, die enkele uren onbeheerd door het huis heeft gedoold? Is het door Anna, mijn zus, die wellicht mijn scherm heeft aangeraakt toen ze foto's aanwees van modellen die net als zij gebodypaint waren door een lichaamsbeschilderaar? Ik wou dat ik de FBI tot mijn beschikking had - of het geld om pardoes een nieuwe laptop te kopen.
Deze laptop, die was net verheven tot toonbeeld van hemelse perfectie, om nu ruw te worden neergehaald naar de misselijk makende terreinen van aardse imperfectie, de duivelse doolhoven.
posted by Marten @ 11:55 AM;
Van gisteren en nog niet jarig
Sunday, January 09, 2011
 |
| Gnostisch prototype van een éénjarige ezel |
Voor een collega, een vrouwelijke pendant van Reve's Meedogenloze Jongen, heb ik het boekje De God van je tante over het Ezel-proces van Reve weer eens opgeduikeld. Reve werd door het OM vervolgd wegens 'smalende godslastering', omdat hij zich God had voorgesteld als een één-jarige ezel, die door hem driemaal langdurig 'in Zijn Geheime Opening wordt bezeten'. Reve werd uiteindelijk vrijgesproken, omdat zijn voorstelling geen enkele smalende of zelfs lasterlijke intentie zou hebben. De wet tegen 'smalende godslastering' werd daarmee definitief een onding. Na snellezing van het boekje werd mij duidelijk dat een bijbels-theologisch bezwaar tegen Reve's voorstelling ten diepste moet zijn gebaseerd op de gnostische theologie van Reve waarop de ezel-scène uiteindelijk is gebaseerd. Niet de perversiteit, maar de wezenlijke eenheid van God en mens, goed en kwaad, is wat zich slecht verdraagt met het evangelie van Hem die door Theo van Gogh als 'de rotte vis van Nazareth' werd aangeduid.
Ik ben van zins om Kohlbrügge's Zeven Preeken over den profeet Jona te herlezen. Ergens in mij woedt nog steeds een liefde voor Kohlbrügge.
Ik luister naar Elliott Smith. Vooral zijn album Either/Or vind ik zeer bekoorlijk.
Labels: dagboek, farmacotherapie, geloof, muziek
posted by Marten @ 5:19 AM;
The show must go on
Tuesday, January 04, 2011
Ik offer mijn oren op voor de dubieuze zaak. Berichten over collega's met piepende oren worden door mij met een grimmig gebrek aan verbazing aangehoord.
Ik ben begonnen flupentixol te nemen, de ene helft van de Deanxit waar Herman Brusselmans het ooit goed op deed.
Labels: dagboek, farmacotherapie
posted by Marten @ 3:30 PM;
Het ei onderweg
Monday, January 03, 2011
Ik vind mijn werk leuk. Tegelijkertijd kan dit slechts een halte onderweg zijn. Maar ik ben gestopt met het raadplegen van de reisschema's. Ik zoek een nieuwe liefde, terwijl oude liefdes krachteloos opflakkeren. Het leven is een brandstapel, een oven, een barbeque. Het is eten en gegeten worden. Nochthans probeer ik op astronautenvoeding te overleven.Ik ben gaan luisteren naar Elliott Smith. Mooi, maar ook wel deprimerend. Of was ik al depressief voordat ik naar Elliott luisterde? Soms weet je niet meer waar de kip is en wie het ei.
posted by Marten @ 12:31 PM;
