De man die reeds stuk was en daardoor, naar hij meende, onaantastbaar
Wednesday, November 15, 2006
De genadeloze ebstroom van vermoeidheid brengt mij in een vreemde stemming.
De ontstemming voor de klas lijkt soms een maalstroom van negativiteit waaraan geen ontsnappen mogelijk is. Wanneer ik na een moeilijke les vrij ben, ijsbeer ik soms nog ellenlang door het lokaal, cynisch grijnzend en grinnikend. Mij stuk krijgen? Ha! Ik ben Stukman! Ik ben al stuk! Een man uit één stuk! Ik ben een stuk! Kalmte!
Brakte. Onwillige zwakte. Oorlogsneurosen. Werken. Dat doen de sterken. Klimaatverandering. Heimwee naar de winter van 'zoveel. Kou. (Het laatste dient de lezer, uiteraard, metaforisch te vatten).
posted by Marten @ 1:14 PM;
