Joggers tegen depressie: het trimparcours
Saturday, December 23, 2006
Ik ben tegenwoordig weer aan het joggen. Minder fanatiek dan de vorige keer, toen ik na een maandje van zweten, hijgen en zich opeenstapelende blessures het bijltje erbij neer gooide. Dit keer pak ik het rationeler aan. Stukje rennen, stukje lopen.
Ik heb een fantastisch trimparcours gevonden. Met m'n oriëntatiestoornis duurde het een aantal dagen voor ik het daadwerkelijk had getraceerd. Het was een ontroerend moment toen ik voor mijn ogen een fletsgroen, verweerd bord zag staan met 'Trimparcours' erop en tekst en uitleg voor de sportieve bezoeker. Het trimparcours is een kilometer lang. Elke honderd meter staat op een fletsgroen, verweerd bordje aangegeven (behalve de 400 meter waar klaarblijkelijk de bliksem ingeslagen is). Verdeeld over de baan staan allerlei installaties waar je je sportieve lol mee kunt doen. Instructies staan aangegeven op fletsgroene, verweerde borden. Mijn favoriet is een bankje gesandwiched tussen twee horizontale palen waar je je voeten onder de ene paal kunt steken terwijl je je bovenlijf naar beneden laat zakken en daarna (vooral met je buikspieren) weer omhoog trekt. Deze oefening geeft de meest significante biochemische effecten, waarneembaar als een warm, aangenaam gevoel in het hoofd.
Labels: biochemie, dagboek, foto's, sport, trimmen
posted by Marten @ 11:17 AM;
