Tussen wal en schip
Wednesday, March 25, 2009
Ik ben ontheemd. Dat wil zeggen, ik heb een vrij aardig huisje, een mooie vrouw die ook best aardig is en een prachtig vrolijk dochtertje - maar ik heb geen geestelijk huis meer. Nu zou ik zelf een geestelijk huis moeten zijn waar de Heilige Geest in woont, en ik moet toegeven dat ik wat dat betreft soms meer op een geestelijke ruïne lijk. Maar goed, de Geest zweefde ook over de chaoswateren, dus waarom niet over de brokstukken van mijn leven? Hoe dan ook, om zelf een godshuis van vlees en bloed te kunnen zijn, heb je een godshuis nodig waar je andere mensen van de Weg ontmoet en samen kunt leren om de waarheid te belichamen.
Ik ben opgegroeid in het godshuis van de Pinkstergemeente - Pinkstergemeente Elkana in De Wilp, om precies te zijn. Ik heb daar veel geleerd over vormendienst en hypocrisie. Ik heb in tongen gesproken, ik heb God ontmoet, maar ik heb ook een slecht toneelstuk gezien getiteld 'Kerkje'.
Toen kwam een periode waarin ik mijn geloof aan de wilgen hing. Het was soms heerlijk om de wereld opnieuw te verkennen zónder dat verstikkende geloof.
Maar mijn studie theologie - een ware pretstudie - bracht mij ondanks zichzelf terug naar het geloof der moeders en vaders; want terwijl ik met een hakmes de Bijbel in duizend stukjes leerde hakken spatte het bloed van de Messias uit de bladzijden omhoog en sprak tot mij van vreugde, vrede en verzoening. Langs de vrijzinnige oecumene kwam ik terecht in de behaaglijke orthodoxie van de Hervormde kerk. Vandaar werd ik geroepen naar Bethel - de plaats waar God tot Jakob sprak - maar ik verwarde deze metaforische plaats met een evangelische gemeente in Drachten. Ik vroeg om een teken en kreeg het niet.
Nu ben ik in de aap gelogeerd en gevallen tussen wal en schip. Ik kan het Amerikaanse pragmatisme en de modernistische theologie van mijn gemeente niet langer verdragen. De kanselboodschap dat Andries Knevel schuld beleden heeft over zijn afvallen van het creationisme mag de druppel zijn. Ik kan er niet meer tegen. Dit is niet mijn geloof.
Kijk, het treintje van Bill Bright ('The Four Spiritual Laws', traktaat uit 1952, nog altijd volop in gebruik) illustreert de evangelische knieval voor de moderniteit:
![[TRAIN DIAGRAM]](http://www.4laws.com/laws/english/images/train.gif)
We moeten onze koffer met harde feiten durven laten staan en het Verhaal van Gods handelen in en door Israël en in en door Jezus Messias binnen durven gaan om van dááruit te leven - sámen.
Ja: leven vanuit het Verhaal van Jezus Messias, die de waarheid belichaamt, en zo samen de waarheid leren belichamen.
Mijn ideale gemeente zou leven vanuit de kosmische verlossing door Jezus Messias' dood en opstanding; zich geworteld weten in de traditie van de kerk der eeuwen, zonder aan deze traditie te zijn vastgebonden; de hoop voor de redding van alle mensen en de gehele schepping vasthouden; er zou zowel speels als ingetogen gezongen worden op teksten die poëtisch zijn en op een creatieve manier verankerd in de Schrift; de Maaltijd van de Heer zou er liefst wekelijks gevierd worden; er zou zowel een hecht gemeenschapsleven zijn als een grote openheid en dienstbaarheid naar buiten; en de verkondiging zou er evocatief zijn - de geloofsverbeelding prikkelend. Zoiets.
Gemeenten die aan deze beschrijving voldoen kunnen zich melden door een email te sturen (subject: 'Ideale gemeente').
Labels: geloofsboek
posted by Marten @ 9:16 AM;
5 Comments:
-
At 1:25 AM,
SirKdV said...
-
ga je net bij de gemeente weg nu Lord Qwisty met zijn vrouw, en ik ons willen aansluiten bij de Bethel!
-
At 1:34 AM,
Marten said...
-
'Ik kan niet blijven, ik kan niet langer blijven.. Ik kan niet blijven.. Ik ben hier al te lang!'
-
At 8:14 AM,
Anne-Jo said...
-
Als er gemeentes reageren die zichzelf herkennen in de profielschets van een ideale gemeente, wil je mij daar dan van op de hoogte brengen? Manlief en ik hebben die namelijk ook nog steeds niet gevonden.
-
At 10:29 AM,
Marten said...
-
Anne-Jo, dat zal ik graag doen. De reacties lopen alleen nog niet storm.
-
At 5:32 AM,
Etty said...
-
Hoi Marten,
Ik ken je van gezicht van de Bethel. Ben zelf jaren lid geweest, verhuisd en nu elders lid van een gemeente. De Bethel is heel erg amerikaans. Snelle hap, niet te veel nadenken. Wel goed bedoeld, maar niet zo geschikt voor mensen die veel nadenken cq hoger opgeleiden. Het is denk ik ook angst voor nadenken. Zelf denk ik wel veel na en onderzoek alles en heb een behoorlijk orthodox geloof in de bijbel. Ik heb mij zelf er nooit veel van aangetrokken en altijd gezocht naar mijn eigen antwoorden. Ik had in het begin zoveel twijfels en altijd het idee, hoe kunnen jullie dit nu allemaal zo zeker weten. Ook wel gevraagd bij mensen en de voorganger, maar daar kwam ik niet verder mee. Hebben ze ook geen tijd voor. Later ontdekte ik wel, dat mensen soms helemaal niet nadenken, maar bij een leuk pingelmuziekje denken dat ze God ervaren en dat die dus bestaat.
Ik heb altijd samen met God naar antwoorden gezocht. Wat ook wel nodig is, want je zekerheden op de helling zetten is doodeng. Maar ik kan niet anders, want anders heb ik ook geen rust. Niet aan denken en wegdrukken werkt voor mij niet. Gelukkig ligt dit allemaal wel wat achter mij.
Ik geloof er heilig in dat God ons doelbewust bedacht heeft en ook zich aan ons heeft geopenbaard. En dan doe ik ook stappen in vertrouwen (geloof). ( Boeken van Tim Keller zijn ook erg goed vind ik en hij gaat wel in op moeilijke vragen.)
Gemeentes als de Bethel vind ik veel te oppervlakkig. Als mensen het leuk vinden moeten ze er vooral naartoe gaan. Maar ik vind diepgang erg belangrijk. Jammer dat Marchand blijkbaar wordt neergezet als iemand die niet wedergeboren zou zijn. Martinikerk vind ik persoonlijk een hele mooie gemeente die zoekt naar wegen om kerk in de stad en midden in deze samenleving te zijn. Erg dapper en niet eenvoudig.
