Geroepen, verloren, vergroeid, geloofd
Tuesday, July 14, 2009
Was alles een droom?
Ik heb mijn dromen verloren, ze gleden als fijne, warme zandkorrels door mijn vingers.
Ik ben mijn dromen verloren terwijl ik wandelde in het doolhof van het duister van de ziel.
Iemand zou iets moeten weten, iets moeten zien. De schuimbekkende zieners die mensen laten vallen als dominosteentjes kunnen echter beter in het circus gaan werken.
Op een avond in een kerk met door glas gekleurde zonnestralen hoorde ik het. Mijn naam in de naam van Saulus/Paulus, die terstond het evangelie begon te prediken. 'Marcus strooit met dat woord', zei de dominee, grimmig als een oud reptiel. 'Lucas niet.' Zijn onverstoorbare vertrouwen in het Woord wekte mijn vertrouwen. De stem van God had geklonken, als de vrolijke botsing van breekbare glazen. Het was geen toeval dat ik theologie was gaan studeren. Om een verre, vage hoek lag het predikantschap op mij te wachten. 'Overste van de koningen der aarde', noemde hij Jezus Christus in zijn gebed. Ik was verbaasd - ik wist niet dat het woorden uit Openbaring waren.
Het smachten naar Gods heil lijkt wel een Tantalus-kwelling geworden. Nog altijd stijgt het doopwater mij naar de lippen, zo lijkt het, terwijl de vruchten van de Geest op onbereikbare hoogte hangen.
Dan is er mijn gebit; het blijft me kwellen, het is deels onbehandelbaar. Alleen een Messias-gelijke arts in Groot-Brittannië zou raad weten.
Veel ben ik verloren en de rest ben ik vergeten. Ik schuif mijn pillen heen en weer, staar peinzend in de verte. Wie zal mij verlossen? Waar komt mijn heil vandaan?
Maar steeds weer is er mijn dochter, mijn grote liefde, mijn appèl. Zij groeit en leeft en bloeit en streeft, wijst en babbelt en gilt. Met haar vier ik het leven, al speel ik soms toneel. Razendsnel vergroei ik dan met mijn rol. Zij zegt mijn nieuwe naam: 'Hei-ti'. Ze vraagt naar mij als ze met haar moeder thuiskomt. Wie ben ik?
Wie ben ik allemaal?
Maar wie ben ik ten diepste? En wie is werkelijk mijn God? En wie is mijn God werkelijk?
Labels: dagboek, geloofsboek
posted by Marten @ 2:37 AM;
Onbetaalbaar - in een elastische schijnvakantie
Sunday, July 05, 2009
Ik bevind mij in een soort van langdurig uitgerekte vakantie die eigenlijk geen vakantie is. Dat wil zeggen, ik ben werkloos. Ik word niet betaald. Dat is jammer.
Ik wilde wel dat ik rijk geboren was, of dat ik de loterij zou winnen. Hard werken voor je geld - het idee is bij mij nooit zonder brokken geland. Vroeger wilde ik al niet de auto van mijn vader schoonmaken voor een kwartje. Een kwartje?! De overbuurjongen kreeg een rijksdaalder.
Een gebrek aan een heldere, dagelijkse, van buiten opgelegde structuur is voor mij niet erg gezond. In de eindeloos durende zomervakanties van mijn jeugd ging ik elke dag naar het zwembad, om tenminste mijn dagen door te komen. Ik dreef wat op een vlot van donkerrood kunststof en gluurde naar de badjuffrouw, die geweldig imposante borsten had.
Nu kom ik niet vaak meer in het zwembad. De laatste keer was met mijn dochtertje tijdens het babyzwemmen. Het akelige is dat je als ouder ook alle liedjes en bewegingen mee moet doen. 'We maken een kringetje van jongens en van meisjes...' En de juf is erg streng en wil dat alle kindertjes ten minste één keer maar liefst talloze keren kopje onder gaan. Dan zie je die arme kinderhoofdjes proestend en naar lucht happend boven komen, met rode oogjes en snotterige neusjes van het chloor. Ik vind dat mijn kind niet kopje onder hoeft. Ik denk er sterk over om de juf eens goed lang onder water te houden. Weet ze zelf hoe het voelt.
Maar goed, ik dwaal af. The story of my life.
Vanmorgen ging ik opnieuw naar de Kapelgemeente - een orthodox Hervormde kerk. Na de dienst werd ik door een oudere heer uitgenodigd om bij hem en zijn vrouw koffie te drinken. Ik nam het aanbod aan. Hij bleek een emeritus predikant te zijn. We hadden een goed en diep gesprek. Het waren vriendelijke en wijze mensen (om en nabij de tachtig!) die een goedhartige vermaning niet schuwden. Zo raadden ze me aan mijn overmatige vrije tijd als werkloze te gebruiken voor theologische verdieping. Geef ze eens ongelijk.
Ik krijg overigens mogelijk binnenkort wel een dagelijkse structuur aangereikt wanneer ik in dagbehandeling ga (het kan nu) bij het UMCG om te leren (zo stel ik mij voor) constructiever met mijn psychische beperkingen om te gaan.
Mijn psychiater heeft mij overigens gedumpt, omdat ik mijn eigen spoor trek op het gebied van medicatie. Totdat ik bij het UMCG aan de bak kan, neemt mijn huisarts de farmacotherapeutische honneurs waar. Ik bracht hem onlangs een bezoek en overviel hem met een farmacologisch betoog dat uitmondde in het verzoek om een experimentele medicatie voor te schrijven. Uiteraard kon hij mijn verzoek niet (volledig) honoreren. Ik wacht nog altijd op een avontuurlijke psychiater die affiniteit heeft met voortschrijdende farmacologische inzichten, het experiment niet schuwt en begrip heeft voor de emancipatie van de patiënt (-> cliënt) die tegenwoordig zelf zowel zijn kennis als zijn medicijnen kan vergaren via het internet.
Het is jammer dat ik als amateur-psychiater niet wordt betaald.
Labels: dagboek, geloofsboek
posted by Marten @ 5:03 AM;
Afgeschreven vaders hangen stroppen om je nek
Wednesday, June 17, 2009
Vorige week vrijdag hadden we een gesprek met onze dominee over ons afscheid van zijn gemeente. Ondanks dat ik de avond daarvoor flurazepam had genomen, een benzodiazepine (kalmerend middel) die tot wel vier dagen werkzaam kan blijven, ben ik er niet in geslaagd om tijdens het gesprek mijn rust te bewaren, en heb mijn vredelievende vrouw verschillende malen hartkloppingen bezorgd. Toen mijn dominee mij er op wees dat ik zo massief en absoluut ben in mijn overtuigingen, kon ik de bal terugspelen: als er iemand koppig en onwrikbaar is in zijn overtuigingen, dan is het mijn ex-predikant wel.
Helaas moet ik achteraf zeggen dat we vooral langs elkaar heen praatten. Ik geloof niet dat ds. iets begrijpt van mijn postmoderne kritiek op het biblicisme en het creationisme. Ik geloof ook niet dat hij ook maar enig benul heeft van de historische bepaaldheid van beide ismen. Hij zou echt eens de geschiedenis van de kerk in het algemeen en de geschiedenis van de evangelische bewegingen in het bijzonder moeten gaan bestuderen. Maar misschien heb ik te hoge verwachtingen van de resultaten.
Ds. beweert dat ik in de reformatorische orthodoxie tegen dezelfde problemen aan zou lopen als bij de evangelischen. In de midden-orthodoxie zou ik volgens hem een kameleon moeten zijn maar in feite zou ik rondlopen met een strop om mijn nek. Ook dit balletje speelde ik terug: in zíjn kerk zou ik ook niet mogen verkondigen wat ik geloof.
Het is jammer dat we vooral op het niveau van een rationele discussie bleven, die bovendien compleet zinloos bleek te zijn. Ik heb een fikse kater aan het gesprek overgehouden. Mijn dominee was toch een soort vaderfiguur voor me; de zoveelste in een rij van afgeschreven vaders.
Wat dat betreft heb ik betere herinneringen aan het afscheid van de hervormde ds. Huib Marchand, die eerlijk was over zijn teleurstelling dat wij naar een evangelische gemeente vertrokken, maar op een hartverwarmende en liefdevolle manier bad voor onze toekomst.
Saillant detail is dat indertijd onze tegenwoordige ex-dominee voorafgaand aan dat afscheid voor mij gebeden had dat God mij tegen die hervormde (lees: traditionele, lees: niet-wedergeboren) predikant zou beschermen. Nota bene. Over wij/zij-denken gesproken..
Labels: dagboek, geloofsboek
posted by Marten @ 1:14 AM;
Tussen wal en schip
Wednesday, March 25, 2009
Ik ben ontheemd. Dat wil zeggen, ik heb een vrij aardig huisje, een mooie vrouw die ook best aardig is en een prachtig vrolijk dochtertje - maar ik heb geen geestelijk huis meer. Nu zou ik zelf een geestelijk huis moeten zijn waar de Heilige Geest in woont, en ik moet toegeven dat ik wat dat betreft soms meer op een geestelijke ruïne lijk. Maar goed, de Geest zweefde ook over de chaoswateren, dus waarom niet over de brokstukken van mijn leven? Hoe dan ook, om zelf een godshuis van vlees en bloed te kunnen zijn, heb je een godshuis nodig waar je andere mensen van de Weg ontmoet en samen kunt leren om de waarheid te belichamen.
Ik ben opgegroeid in het godshuis van de Pinkstergemeente - Pinkstergemeente Elkana in De Wilp, om precies te zijn. Ik heb daar veel geleerd over vormendienst en hypocrisie. Ik heb in tongen gesproken, ik heb God ontmoet, maar ik heb ook een slecht toneelstuk gezien getiteld 'Kerkje'.
Toen kwam een periode waarin ik mijn geloof aan de wilgen hing. Het was soms heerlijk om de wereld opnieuw te verkennen zónder dat verstikkende geloof.
Maar mijn studie theologie - een ware pretstudie - bracht mij ondanks zichzelf terug naar het geloof der moeders en vaders; want terwijl ik met een hakmes de Bijbel in duizend stukjes leerde hakken spatte het bloed van de Messias uit de bladzijden omhoog en sprak tot mij van vreugde, vrede en verzoening. Langs de vrijzinnige oecumene kwam ik terecht in de behaaglijke orthodoxie van de Hervormde kerk. Vandaar werd ik geroepen naar Bethel - de plaats waar God tot Jakob sprak - maar ik verwarde deze metaforische plaats met een evangelische gemeente in Drachten. Ik vroeg om een teken en kreeg het niet.
Nu ben ik in de aap gelogeerd en gevallen tussen wal en schip. Ik kan het Amerikaanse pragmatisme en de modernistische theologie van mijn gemeente niet langer verdragen. De kanselboodschap dat Andries Knevel schuld beleden heeft over zijn afvallen van het creationisme mag de druppel zijn. Ik kan er niet meer tegen. Dit is niet mijn geloof.
Kijk, het treintje van Bill Bright ('The Four Spiritual Laws', traktaat uit 1952, nog altijd volop in gebruik) illustreert de evangelische knieval voor de moderniteit:
![[TRAIN DIAGRAM]](http://www.4laws.com/laws/english/images/train.gif)
'Geloof' is slechts een wagon, de locomotief zijn de keiharde feiten! In de postmoderne era rijdt deze trein regelrecht de afgrond in omdat het spoor van de ontwijfelbare ratio is opgehouden. Of de trein rijdt door de lucht.. Maar wat als er iemand door het raampje naar beneden kijkt?!
We moeten onze koffer met harde feiten durven laten staan en het Verhaal van Gods handelen in en door Israël en in en door Jezus Messias binnen durven gaan om van dááruit te leven - sámen.
Ja: leven vanuit het Verhaal van Jezus Messias, die de waarheid belichaamt, en zo samen de waarheid leren belichamen.
Mijn ideale gemeente zou leven vanuit de kosmische verlossing door Jezus Messias' dood en opstanding; zich geworteld weten in de traditie van de kerk der eeuwen, zonder aan deze traditie te zijn vastgebonden; de hoop voor de redding van alle mensen en de gehele schepping vasthouden; er zou zowel speels als ingetogen gezongen worden op teksten die poëtisch zijn en op een creatieve manier verankerd in de Schrift; de Maaltijd van de Heer zou er liefst wekelijks gevierd worden; er zou zowel een hecht gemeenschapsleven zijn als een grote openheid en dienstbaarheid naar buiten; en de verkondiging zou er evocatief zijn - de geloofsverbeelding prikkelend. Zoiets.
Gemeenten die aan deze beschrijving voldoen kunnen zich melden door een email te sturen (subject: 'Ideale gemeente').
We moeten onze koffer met harde feiten durven laten staan en het Verhaal van Gods handelen in en door Israël en in en door Jezus Messias binnen durven gaan om van dááruit te leven - sámen.
Ja: leven vanuit het Verhaal van Jezus Messias, die de waarheid belichaamt, en zo samen de waarheid leren belichamen.
Mijn ideale gemeente zou leven vanuit de kosmische verlossing door Jezus Messias' dood en opstanding; zich geworteld weten in de traditie van de kerk der eeuwen, zonder aan deze traditie te zijn vastgebonden; de hoop voor de redding van alle mensen en de gehele schepping vasthouden; er zou zowel speels als ingetogen gezongen worden op teksten die poëtisch zijn en op een creatieve manier verankerd in de Schrift; de Maaltijd van de Heer zou er liefst wekelijks gevierd worden; er zou zowel een hecht gemeenschapsleven zijn als een grote openheid en dienstbaarheid naar buiten; en de verkondiging zou er evocatief zijn - de geloofsverbeelding prikkelend. Zoiets.
Gemeenten die aan deze beschrijving voldoen kunnen zich melden door een email te sturen (subject: 'Ideale gemeente').
Labels: geloofsboek
posted by Marten @ 9:16 AM;
