Lesgeven: al mooi om niet te kunnen..
Wednesday, October 11, 2006
Om nou te zeggen dat ik de sterren van de hemel doceer, dat zou de werkelijkheid geweld aandoen. Maar het docentschap lonkt. Het maakt een nieuwe vreugde in mij wakker, de vreugde van een nieuwe droom, een nieuw vergezicht.
De praktijk is weerbarstig. Ik ben angstig, soms; chaotisch, vaak; passief en moedeloos, te vaak. Maar ook gedreven, enthousiast, humorvol, als ziende de zienlijken, verbaal sterk, soms ongemerkt stotterend.
Wie ben ik voor de klas? (Wie ben ik?)
Dit is zo'n machtig mooi vak.
Als het al mooi is om niet te kunnen - hoe mooi zal het dan zijn om te kunnen?!
Tot over tien jaar!
posted by Marten @ 1:29 PM;
2 Comments:
-
At 12:59 AM,
said...
-
Marten,
Uit het hart gegrepen. Ik worstel en geniet al tien jaren op de manier die jij hier beschrijft. Ik ben bang dat ik er een punt achter ga zetten op het moment dat het begint te dagen. -
At 1:18 PM,
Marten said...
-
Daar klinkt onmiskenbaar een zekere tragiek in door. Toch mag ik misschien met recht vermoeden dat wat je geleerd hebt in het onderwijs zijn diensten in je verdere leven zal bewijzen, zeker als je voor de gemeente komt te staan. Ondertussen ben ik door deze en gene overtuigd geraakt dat het naïef is om te denken dat waar een klas weerbarstig en onvolgzaam is, een gemeente gemeente wil zijn.
