De milieudienst te slim af!
Friday, January 26, 2007
Vanmorgen lig ik nog half schuldbewust in bed te meuren als een tergend geluid tot mij doordringt: de milieudienst die de vuilnisbakken aan het legen is!! Onze kat springt op het bed en gaat bovenop mij liggen alsof het dier wil zeggen: 'Maak je niet druk, verder slapen is de oplossing'.
Maar ik spring uit bed, trek m'n ochtendjas aan, trek bij nader inzien m'n ochtendjas uit, schiet in m'n kleren en ren met losse veters naar beneden. Daar zitten m'n vrouw, die op het punt staat naar Engeland te gaan, en m'n schoonmoeder, die haar blijkbaar wegbrengt (ze vertellen mij nooit wat).
'Wat is er aan de hand?' vraagt m'n schoonmoeder. 'De vuilnisbakken!' bijt ik hun toe. M'n schoonmoeder kijkt niet begrijpend - de omvang van de catastrofe dringt blijkbaar maar langzaam tot haar door. 'Zijn ze ze al aan het legen dan?' vraagt mijn vrouw. Ongelooflijk - toen ik haar trouwde was er nog niks mis met haar gehoor! 'Je had ze ook gisteravond aan de weg moeten zetten, hè' zegt ze. Dat doet pijn.
Ik spring met m'n hele lichaam tegen de achterdeur (die een beetje klemt) en duw die open met dramatisch misbaar. Mijn inspanning is niet tevergeefs: ik hoor mijn vrouw achter me in lachen uitbarsten.
Met onze propvolle vuilnisbak bij de vuilnisbakken aan de rand van de straat aangekomen blijkt het al te laat te zijn. Allemaal leeg. Ik snel met m'n vuilnisbak naar een parallelstraat. Ook daar allemaal al leeg. Afgaand op m'n gehoor lokaliseer ik de vuilniswagen en mik op een straat die enkele straten van de vuilnismannen verwijderd zou moeten zijn. Ik passeer moeders met schoolkinderen. 'Kijk de andere kant op!', gaat door me heen. Bij een nieuwe serie vuilnisbakken aangekomen haal ik opgelucht adem: ze zijn nog propvol.
Ik heb geen zin om te rennen dus loop ik op m'n gemak terug naar onze achtertuin en haal ook de groene bak op. De bak is mank aan één wiel en ik sleep hem met moeite naar de gevonden plek. Ik passeer een busje van de milieudienst en heb op de één of andere manier toch het gevoel dat ik iets illegaals doe. Teruggekomen blijken de bakken nog steeds vol te zijn.
Een gevoel van triomf begint door mijn lichaam te stromen. Ik ben de milieudienst te slim af!
Labels: dagboek, huwelijk, milieudienst
posted by Marten @ 12:15 AM;
