Terhorne
Monday, August 13, 2007
Ik ben teruggegaan naar Terhorne. Daar bevond ik me in een kaleidoscoop van herinneringen. Terhorne is typisch een dorp waar mensen komen en gaan. De mensen vormen het wisselende decor, de plaats blijft. De verandering in een zogenaamd 'kameleondorp' blijkt toch meer boerenslimheid dan een werkelijke transformatie.
Waarom is de emotionele onderlaag van mijn herinneringen aan deze plaats zo intens? Veel van wat ik er heb meegemaakt is op de keper beschouwd tamelijk vulgair. Wel heb ik er echte mensen ontmoet.
Op camping 'Oan e Poel' stond op de plek waar ooit de caravan van mijn ouder stond, een andere
caravan - en niet eens echt op dezelfde plek.
Het weeïge gevoel in mijn buik was verreweg het sterkst toen ik van het dorp naar de pier liep en over de pier weer terug. Dat is verklaarbaar: ik ben ooit rond volle maan in m'n eentje naar Terhorne gegaan en heb toen 's avonds straalnuchter deze route gelopen, verward en door elkaar geschud door een meisje dat nu mijn vrouw is en met wie ik nu deze zelfde route liep.
We begonnen de dag met een kerkdienst in Terhorne, in de Doopsgezinde kerk. Jaren geleden heb ik op een bult langs de straat liggen kotsen. Die bult was een vis - maar het drong pas veel later tot me door dat het een Ichthus-vis was, symbool van Jezus Christus. Nadat de symbolische betekenis van dit alles tot mijn verbijsterde merg was doorgedrongen kwam het idee bij me op om in Terhorne naar de kerk te gaan. Het was een zegen. (Helaas is de vis ondertussen verdwenen.)
posted by Marten @ 11:43 PM;
