Afgeschreven vaders hangen stroppen om je nek
Wednesday, June 17, 2009
Vorige week vrijdag hadden we een gesprek met onze dominee over ons afscheid van zijn gemeente. Ondanks dat ik de avond daarvoor flurazepam had genomen, een benzodiazepine (kalmerend middel) die tot wel vier dagen werkzaam kan blijven, ben ik er niet in geslaagd om tijdens het gesprek mijn rust te bewaren, en heb mijn vredelievende vrouw verschillende malen hartkloppingen bezorgd. Toen mijn dominee mij er op wees dat ik zo massief en absoluut ben in mijn overtuigingen, kon ik de bal terugspelen: als er iemand koppig en onwrikbaar is in zijn overtuigingen, dan is het mijn ex-predikant wel.
Helaas moet ik achteraf zeggen dat we vooral langs elkaar heen praatten. Ik geloof niet dat ds. iets begrijpt van mijn postmoderne kritiek op het biblicisme en het creationisme. Ik geloof ook niet dat hij ook maar enig benul heeft van de historische bepaaldheid van beide ismen. Hij zou echt eens de geschiedenis van de kerk in het algemeen en de geschiedenis van de evangelische bewegingen in het bijzonder moeten gaan bestuderen. Maar misschien heb ik te hoge verwachtingen van de resultaten.
Ds. beweert dat ik in de reformatorische orthodoxie tegen dezelfde problemen aan zou lopen als bij de evangelischen. In de midden-orthodoxie zou ik volgens hem een kameleon moeten zijn maar in feite zou ik rondlopen met een strop om mijn nek. Ook dit balletje speelde ik terug: in zíjn kerk zou ik ook niet mogen verkondigen wat ik geloof.
Het is jammer dat we vooral op het niveau van een rationele discussie bleven, die bovendien compleet zinloos bleek te zijn. Ik heb een fikse kater aan het gesprek overgehouden. Mijn dominee was toch een soort vaderfiguur voor me; de zoveelste in een rij van afgeschreven vaders.
Wat dat betreft heb ik betere herinneringen aan het afscheid van de hervormde ds. Huib Marchand, die eerlijk was over zijn teleurstelling dat wij naar een evangelische gemeente vertrokken, maar op een hartverwarmende en liefdevolle manier bad voor onze toekomst.
Saillant detail is dat indertijd onze tegenwoordige ex-dominee voorafgaand aan dat afscheid voor mij gebeden had dat God mij tegen die hervormde (lees: traditionele, lees: niet-wedergeboren) predikant zou beschermen. Nota bene. Over wij/zij-denken gesproken..
Labels: dagboek, geloofsboek
posted by Marten @ 1:14 AM;
3 Comments:
-
At 4:16 PM,
said...
-
Je klinkt verbitterd Meite.
Is er nog Hoop?
Over je stuk over de eeuwige hel ben ik het overigens roerend eens. Ik geloof dat een radicale bekering wel noodzakelijk is om bij God te kunnen komen. Maar die bekering zal pas plaats vinden na ons sterven. Een wérkelijke bekering in dit leven is zo zeldzaam, dat er denk ik maar een paar mensen op de wereld rondlopen bij wie dat het geval is. En waarschijnlijk zijn dat geen christenen, ik denk niet dat het ook maar iets te maken heeft met het geloof in een aantal historische gebeurtenissen die in de Bijbel beschreven staan (zoals de opstanding van Jezus).
Komt er nog nieuwe muziek aan trouwens? Draai je laatste EP nog altijd bijna dagelijks. -
At 10:11 AM,
Marten said...
-
Oh, het zijn er wel meer dan een paar hoor, en ik geloof dat het wel degelijk te maken heeft met (het geloof in) 'een aantal zaken' die God gedaan heeft en doet in de geschiedenis.
Vooralsnog hang ik nog rond op 'Writer's Block'. -
At 12:57 AM,
said...
-
Je hoeft je niet te bekeren om bij God te komen. Jij bent al in Hem.
