Bul, gig en nu verder
Sunday, May 06, 2007
Ik ben ondertussen afgestudeerd. En ik heb opgetreden, op 5 mei in Drachten op het bevrijdingsfestival, met Sicco en Gerben. Het afstuderen verliep vrij aardig. Theologie en filosofie zijn de laatste studies waarbij je nog je scriptie moet verdedigen voor je je bul in ontvangst mag nemen. Al begreep ik de kritische vragen van Hetty Zock in het begin niet goed, uiteindelijk snapte ik haar punt wel en kon daar ook wel in meevoelen: ze miste de mensen in mijn scriptie. Als ik een boek zou schrijven over Kohlbrügge en Klein zou ik hun biografieën en de opvallende parallellen daartussen ruime aandacht willen geven. Wrang is wel dat juist Zock of in ieder geval toenmalig co-begeleider Herman Westerink aan het begin van mijn scriptietraject afraadde om Kohlbrügges persoon te analyseren maar te focussen op zijn werk, omdat Kohlbrügge immers dood was en in die zin weinig toegankelijk voor analyse.
Geurt-Henk van Kooten was een mooie aanwinst voor de examencommissie, aangezien Paulus zijn specialiteit is en Kohlbrügges theologie gefundeerd is op een interpretatie van Paulus' brief aan de Romeinen hoofdstuk zeven vers veertien. Van Kooten wist Kohlbrügges interpretatie van dit vers mooi aan flarden te schieten: Paulus zegt weliswaar dat de mens vleselijk (adjectief) is, maar niet dat de mens vlees is (subjectief); voor Kohlbrügge vormt het 'vleselijk zijn' een totaliteitsbegrip van de mens, terwijl voor Paulus de mens evengoed geestelijk is (of tenminste kan zijn), en psychisch..
Patrick Vandermeersch, mijn aimabele vlaamse professor godsdienstpsychologie, had ik mooi tuk toen hij vroeg waarom de sexualiteit ontbrak in mijn scriptie en ik antwoorde: 'Dat heb ik zuiver gedaan om u te plagen'. Toen ik na het in ontvangst nemen van de bul wel mijn schoonouders en vader voorstelde maar mijn eigen vrouw vergat, zei hij: 'De sexualiteit ontbreekt hè!' Dat zal het zijn. (Maar ik ben gewoon verstrooid.)
Enfin, het optreden - de gig - was wel de moeite waard. Er was veel volk, goed volk ook, oude vrienden en kennissen, familie en dergelijke. Voor het optreden was ik te gespannen om ze allemaal persoonlijk te begroeten. Tijdens het optreden was ik ook zenuwachtig, soms leek het bijna alsof de kracht uit m'n vingers verdween en ik de snaren niet meer in kon drukken. Ik speelde alsof het allemaal fantastisch ging en gedroeg me gevat tussen de nummers door. Dat werkt wel, maar leuker is als het ook echt leuk is voor jezelf. Pas bij 'Blame it on the Amalgam' kreeg ik er echt lol in: dat komt omdat ik enorm gevoelig ben voor concepten en ideeën, en het hele idee van een nummer over amalgaamvergiftiging zo heerlijk absurd is dat het me in vuur en vlam zette.
Het oefenen voor het optreden heeft m'n gehoorneurose weer behoorlijk aangewakkerd. Ik heb de roadie het aantal decibellen laten meten in de oefenruimte en hij kwam op 96 gemiddeld en bij de ruigere stukken 110. Volgens industriële normen kunnen je oren ongeveer een dikke minuut 110 decibel aan; daarna loop je gehoorschade op die in de meeste gevallen onherstelbaar is. 96 decibel zou je een dik uur vol kunnen houden, maar als je al gehoorschade hebt opgelopen gaat het snel achteruit. Ik draag Alpine oordoppen die zo'n 18 decibel dempen en ben van plan op maat gemaakte doppen te bestellen die 25 decibel dempen. Ik heb er geen zin in dat dat gesuis in m'n oren als het stil is erger wordt. Ik was een keer met Sytske in het bos op Vlieland. We waren afgedaald naar een plek waar het pikkedonker was en muis- en muisstil. Het was een numineuze ervaring eersteklas. Sytske werd bang en zocht houvast bij mij. Maar ik werd gek of, beter gezegd, knetterdepressief van het oorverdovende gesuis en gefluit dat in deze stilte plotseling op mij af kwam. Maar zo'n stilte als in dat Vlielandse bos maak je niet vaak mee. Ik heb, als ik met m'n oor op m'n kussen lig, 's nachts last van de koelkast die ik dan hoor ronken. Maar er zijn mensen met tinnitus die alleen kunnen slapen met de stofzuiger aan (om het gefluit en gesuis in hun hoofd te maskeren). Kijk, dát voorkom ik nou door oordoppen te dragen.
Wat ga ik nu doen? Das een goeie vraag. Het eerste verzoek om te komen preken is al gekomen. Gaan we verder met ons bandje? Met de juiste oordoppen is ook dat misschien wel een optie. En werk? Tja, werk. Predikant worden, daar ben ik nog niet aan toe dunkt me. Misschien wel nooit niet. Het onderwijs? Dat lijkt me wat te veel op Vietnam. Alhoewel... Nou ja, er zijn geen vacatures in het Noorden. De lopende band? Inbound telefonist?
Labels: afstuderen, amalgaamvergiftiging, gehoorbeschadiging, gehoorbescherming, optreden, vlieland
posted by Marten @ 11:22 AM;
Gehoorbescherming tijdens het afwassen
Tuesday, December 19, 2006
Eén van de mogelijke gevolgen van amalgaamvergiftiging is hypergevoeligheid voor harde geluiden. Of het nou aan mijn amalgaamvullingen ligt of niet, de geluiden van borden, schotels en glazen die tegen elkaar aan botsen vind ik bijna niet te verdragen. Enige gehoorbescherming tijdens het afwassen is dan wel zo praktisch.
(Mijn vrouw, die mij (gelukkig?) totaal niet serieus neemt, wilde dit fotografisch vastleggen voor het nageslacht.)
Labels: amalgaam, foto's, gehoorbescherming
posted by Marten @ 11:58 AM;
