Voldoende hoeveelheid prikkels - vooralsnog
Thursday, November 30, 2006
De herrie is over, de draaimolen staat stil. Hoestend en zwetend verlaat ik de arena van het lesgeven. De strijdkameraden vaarwel zeggen was niet gemakkelijk.
Eerst op naar het college op de vrijdagmorgen, waar een hoogleraar die het exorcisme het onbestaan heeft verklaard, een oudere mannelijke student die veel aan de afgod sexualiteit verloren heeft en een studente die Camel light rookt samen met mij bij elkaar komen.
En dan zwijg ik nog over Sinterklaas. Want die heidense mythe moet aanstaande zaterdag ook nog lippendienst bewezen worden bij mijn schoonouders in U. Ik moet alle cadeautjes nog kopen, alle gedichten nog schrijven. Garantie voor een voldoende hoeveelheid prikkels vooralsnog.
posted by Marten @ 1:05 PM;
Teveel zelfgemaakte pepernoten
Monday, November 27, 2006
De laatste week op school. Mijn contract loopt af en ik laat het niet verlengen. Deze week is anders dan andere, omdat de vierde klassen schoolexamens maken en de derde klassen met een aantal projecten bezig zijn. De onderbouw heeft wel gewoon les, tenzij je als docent een project in elkaar hebt gestampt. Dat heb ik niet.
Het valt mij zwaar, vooralsnog, deze laatste week. De druk van 'volgende week sta ik hier weer, en de week daarop, en de week daarop..' is weg. Met m'n hoofd ben ik al elders.
En ik hou niet van afscheid nemen. Het liefst verdwijn ik stilletjes. Er is nog geen leerling die ik iets heb verteld. Dat zou ook slecht uit kunnen pakken trouwens. Mijn collega's - de meesten weten het wel, geloof ik. Ik moet het nog maar even in de groep meedelen. Ik hou daar niet zo van.
Mijn hoofd is niet wat het ooit geweest is. Ik voel me alsof ik ziek zou kunnen worden. Als kind werd ik vaak ziek in december. Vooral als ik teveel zelfgemaakte pepernoten had gegeten.
posted by Marten @ 2:13 AM;
Gedes- of gere-illusioneerd? Chad Vangaalen's 'Skelliconnection'
Saturday, November 25, 2006
Ik voel me een gedesillusioneerd mens. Op zichzelf is daar natuurlijk niets mis mee, want met illusies komt een mens uiteindelijk niet ver. Al kun je met illusies heel ver zijn gekomen, voordat je ontdekt dat je er niet ver mee komt, uiteindelijk. Snap je wat ik bedoel?
Ik heb de CD 'Skelliconnection' van Chad Vangaalen aan Sinterklaas gevraagd. Niet dat ik in Sinterklaas geloof. Sinterklaas is een slap aftreksel van de heidense god Wodan. En in Wodan geloof ik ook al niet. Hoe dan ook - Skelliconnection is schitterend! (Ik ben zo vrij geweest 'm alvast in mp3 te downloaden via Soulseek.) Ik luister er nu naar, terwijl ik cijfers aan het invoeren ben, en ik sta versteld - elk nummer is schitterend. Ja, na een paar keer luisteren stel ik vast dat ik deze liedjes zo mooi vind dat mijn ogen er af en toe vochtig van worden. Music that stimulates the pineal gland.
Illusies, fantasie, verbeeldingskracht, hoop, dromen, geloof, poëzie, muziek... Waar liggen de grenzen?
posted by Marten @ 2:29 AM;
Alternative 'Cut 'm Down' video
Sunday, November 19, 2006
Here's an interesting alternative to the tribute-to-Johnny Cash-video discussed in the last post.
posted by Marten @ 9:34 AM;
Human Stupidity, Judgment and Love
Saturday, November 18, 2006
I watched two videos on U-tube today that both show the stupidity of human beings.
The first is the video to the song 'Dear God' from XTC. The lyrics contain all the clichés: God is responsible for all the suffering in the world; religion only divides people; God is 'always letting us humans down'.. Right. Us humans.. Us innocent humans..
Andy Partridge is playbacking terribly bad in this video, and he isn't able to hide the anxious, weak little boy that he is. Not really a match for God, I'm afraid.. Partridge stopped performing live after he'd wetted his pants on stage. I'm no stronger than he is. But the Bible says: 'There is no fear in love. But perfect love drives out fear, because fear has to do with punishment. The one who fears is not made perfect in love.'
The second is the video to the song 'God's Gonna Cut U Down', a traditional performed by Johnny Cash. The performance is magnificent. But the lyrical content of the song and the video are a complete mismatch - or, they actually do match, but then in a completely unintended way. The lyrics are about God's judgment over evil. The video is filled with Hollywood and MTV big shots, appearing to bring last honour to Johnny. Didn't anyone listen to the lyrics of the song?
posted by Marten @ 7:36 AM;
'ADHD'
Altijd dromend, haastig duidend
Angstig dralend, harteloos duizelend
Asociaal dansend, hongerig delend
Argeloos duikend, hangjeugdig denderend
posted by Marten @ 12:56 AM;
De man die reeds stuk was en daardoor, naar hij meende, onaantastbaar
Wednesday, November 15, 2006
De genadeloze ebstroom van vermoeidheid brengt mij in een vreemde stemming.
De ontstemming voor de klas lijkt soms een maalstroom van negativiteit waaraan geen ontsnappen mogelijk is. Wanneer ik na een moeilijke les vrij ben, ijsbeer ik soms nog ellenlang door het lokaal, cynisch grijnzend en grinnikend. Mij stuk krijgen? Ha! Ik ben Stukman! Ik ben al stuk! Een man uit één stuk! Ik ben een stuk! Kalmte!
Brakte. Onwillige zwakte. Oorlogsneurosen. Werken. Dat doen de sterken. Klimaatverandering. Heimwee naar de winter van 'zoveel. Kou. (Het laatste dient de lezer, uiteraard, metaforisch te vatten).
posted by Marten @ 1:14 PM;
De belastinginspecteur en de rabbi
Monday, November 13, 2006
De belastingsinspecteur komt langs bij een synagoge.
Terwijl hij de boeken controleert vraagt hij de rabbijn:
"Ik zie dat u veel kaarsen koopt, wat doe je eigenlijk met het overgebleven kaarsvet?"
"Goede vraag", zegt de rabbijn, "dat sparen we op en geven het terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een doos met gratis kaarsen toe."
"O" zei de belastingsinspecteur, enigszins teleurgesteld dat zijn ongewone vraag een praktisch antwoord had. Maar onverstoorbaar ging hij door met zijn stuitende vraagstelling:
"En hoe gaat dat dan met de matzes? Wat doet u met de kruimels?"
"Ah!" zei de rabbijn, en realiseerde zich dat de inspecteur hem wilde pakken met een niet te beantwoorden vraag. "Wij verzamelen de kruimels en geven deze terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een doos met gratis Matzes toe."
"Ik begrijp het," antwoordde de inspecteur, snel denkend over hoe hij het deze betweterige rabbijn verder moeilijk kon maken.
"Nou rabbijn, dan rest me nog één vraag, wat doet u met alle overblijfselen van de besnijdenissen?"
"Ook hierbij verspillen wij niets!" antwoordde de rabbijn. "Wij verzamelen alle stukjes voorhuid en sturen deze naar de belastingsdienst; eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een lul om de boeken te controleren."
posted by Marten @ 8:30 AM;
Freud, Alien Lanes en het 'belt-book'
Sunday, November 12, 2006
Ik zou wel een boek willen schrijven. Waarover? Ach, dat is niet belangrijk. Neem Freud. Fantastische schrijver. Ik vind het nog steeds een absoluut genoegen om zijn werk te lezen. Dat plezier is beslist niet evenredig met de relevantie, geloofwaardigheid en nuttigheid van zijn theorieën.
Voor het college 'Religieus leiderschap: zorg en/of manipulatie?' bereid ik een presentatie over 'Massenpsychologie und Ich-Analyse' voor. Ik hoefde het boek niet uit de bieb te halen want ik had het zelf in de kast staan. Een oude Duitse uitgave. Smullen.
Bij Freud proef ik eenzelfde jongehonderig enthousiasme als bij Guided By Voices op bijvoorbeeld Alien Lanes. Borrelende creativiteit gepaard met een onstuitbaar zelfvertrouwen.
Het laatste mis ik nogal eens. De preek ging erover vanmorgen. Ik vond de inhoud maar verwarrend. Maar ik was ook niet echt ontvankelijk.
Ik zou een boek willen schrijven. Maar steeds als ik er klaar voor ben heb ik het veel te druk met andere dingen. En als ik de tijd heb, wíl ik helemaal niet eens een boek schrijven.
posted by Marten @ 12:16 PM;
Jet Set Willy II: the Final Frontier
Saturday, November 11, 2006
Jarenlang heb ik terugverlangd naar Jet Set Willy II, het legendarische platformspel dat ik leerde kennen op de MSX-1 van de buren. Vaak overwoog ik zelfs om om deze reden contact te zoeken met die voormalige buren, in de hoop dat ze die oude MSX nog ergens op zolder hadden staan en dan ook nog het bandje met Jet Set Willy ergens in een oude doos.
Dat was me wat, het laden van dat spel. Je zag een hele lange lege balk in je scherm staan die dan tergend langzaam met een kleurtje werd ingevuld. Het laden van het spel duurde bijna een kwartier! Mijn buurjongen ging tijdens het laden weleens poepen. En dan gebeurde het ook nog maar al te vaak dat er tijdens het laden iets mis was gegaan, zodat er een foutmelding op het scherm verscheen op het moment dat je het spel wilde starten. Moest je opnieuw..
Maar het spel was het waard. Wanneer we het urenlang hadden gespeeld, dan sprong ik met dat zich voortdurend herhalende Jet Set Willy-melodietje nog tussen m'n oren tussen de gekleurde tegels door van het paadje van de buren, mij een Jet Set Willy wanend. Vervuld van een irrationele vreugde, stijf van de adrenaline. Want het was een móeilijk spel! Jet Set Willy ging heel gemakkelijk dood. Je kreeg wel een stuk of acht levens in het begin, maar die waren zomaar op. En wij speelden het altijd zo dat als je doodging, de ander weer verder mocht.
Al een aantal jaar geleden kon ik het spel opnieuw spelen. Maar het was niet precies hetzelfde spel als ik in m'n jeugd had gespeeld: ik had een ZX-Spectrum emulator gedownload en het originele Jet Set Willy, Jet Set Willy I zogezegd. Er was niet veel meer aan: veel te moeilijk.. Waarom al die moeite doen? En het kost teveel tijd. Tja, als kind leek je over eindeloze zeeën van tijd te beschikken die je moest zien door te komen..
Jet Set Willy II wist ik later via het internet ook wel te bemachtigen, maar in versies die níet de versie van mijn jeugd waren - dat was de versie van de MSX-1. En die had een ander liedje. Jaha, die zag er niet alleen wat anders uit, die had ook een ander liedje, en zonder dat liedje was het toch niet echt míjn Jet Set Willy.
Nu heb ik dan eindelijk niet alleen een goeie MSX-1 emulator gevonden maar ook het originele Jet Set Willy II voor de MSX, mét het bijbehorende liedje. Luister maar.
(Er is nog steeds niet veel aan het spel. Veel te moeilijk. Het is een worst die voor m'n neus hangt, maar ik kom er niet bij!)
posted by Marten @ 8:00 AM;
Wonden
Saturday, November 04, 2006
Op adem komen. Dat is toch beter dan roken. Roken is voor puinhopen.
KdV zei dat hij de scherpe stellingnames miste op mijn vernieuwde weblog. Maar als schopper is het goed om jezelf te beheersen en te onderzoeken waarom je tegen dingen aanschopt. Wij zijn ten slotte geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, en God is ook niet in de eerste plaats schopper, maar schepper. Bovendien: ontdekte Paulus niet tot zijn stomme verbijstering, dat het de Heer was tegen wie hij aan schopte?
Ik heb een fascinatie voor die kanten van de Heer en van zijn Woord die maar weinig op prijs worden gesteld, weinig geaccepteerd, weinig geloofd. Bijvoorbeeld: de bijbelse overtuiging dat God ons lijden gebruikt om ons tot heerlijkheid te brengen. Of de omschrijving van God als een verterend vuur. Of de omschrijving van Jezus die onheiligen plet als druiven, terwijl een onstuitbare stroom bloed uit de perskuip stroomt.
Die fascinatie heeft deels een ongezonde motivatie - bijvoorbeeld in de drang om te provoceren. Maar deels is deze fascinatie ook gefundeerd in de intuïtie dat juist in deze ongemakkelijke momenten in het bijbels getuigenis de sleutels gelegen zijn tot het uitwerken van ons behoud. (Dat is er ook zo één trouwens: al die aansporingen in de Bijbel om ons in te spannen. Om onszelf te heiligen. De klassieke genadeleer kan er niets mee! Maar het is een sleutel.)
Een tijdje geleden las ik een recensie van een nieuw verschenen boek met de titel 'Jouw God is te veilig'. De beschreven inhoud van het boek sprak mij direct zeer aan. Nu, enige maanden later, heeft mijn vrouw het boek voor mij op de kop getikt. Het is mij op het lijf geschreven. Mark Buchanan, de schrijver, vertelt in dit boek over het leven in het grensgebied, tussen de wereld waar we niet meer toe behoren en de heilige woestenij waar God met ons wil wandelen in. En hij vertelt hoe we los kunnen komen uit dat grensgebied, hoe we de veilige god die we zelf hebben gecreëerd stuk kunnen slaan om te gaan vertrouwen op de levende God die niet veilig is, maar wel goed. Een citaat dat ook op het omslag staat en in de recensies werd genoemd:
God houdt zich niet bezig met het vrijmaken van parkeerplaatsen vlak bij het winkelcentrum. Evenmin is het voor Hem van belang dat de lakens, in de kleur die wij graag willen hebben, precies in de aanbieding zijn wanneer ons salaris net is gestort.Een vriend van mij, John, moest hier vreselijk hard om lachen. Het plezierde hem enorm deze waarheid zo boud te horen stellen.
Buchanan stelt dat christenen, als de Emmaüsgangers, lijden aan een vreemde tegenstrijdigheid: ze hebben zowel een traag als een brandend hart. De traagheid van ons hart houdt ons in het grensgebied. Een predikant bij wie ik ooit een stage liep zei eens iets dat me diep raakte: wie Jezus niet werkelijk volgt, en altijd maar blijft hangen tussen gelovig en ongelovig in, mist zowel de genoegens van de wereld als de vreugde van het discipelschap. Het trof mij, omdat ik mezelf erin herkende. Buchanan is heel eerlijk hierover en weet dat er vele christenen zijn die hun leven in dit grensgebied doorbrengen.
Toen Buchanan nadacht over de vraag of God onze wonden kan genezen, kwam steeds meer de vraag bij hem op of onze wonden óns kunnen genezen. Hij komt tot de overtuiging dat wij juist in de wonden die wij oplopen en die wij toebrengen, intimiteit met Christus kunnen ervaren en deel kunnen krijgen aan zijn opstanding. Op het moment dat ik dat las, welden tranen in mijn ogen op. Ik moest denken aan één van die bijbelgedeeltes die, tenminste in de evangelische wereld, als geheel minder populair zijn:
Zie het toch in: ik ben de enige,naast mij is er geen andere god.Ik laat sterven, ik geef leven,ik sla wonden en ik genees.
Ik laat sterven, ik geef leven, ik sla wonden en ik genees. Voeg daar aan toe: God is liefde (1 Johannes 4:8), om alle waninterpretaties de kop in te drukken.
Ik zeg niet dat ik het begrijp.
Ik begrijp het niet.
Ik geloof het.
posted by Marten @ 12:04 PM;
Kiezen
Friday, November 03, 2006
(Marten is vervangend godsdienstleraar op een vmbo-school in Drenthe. Degene die hij vervangt komt nog niet terug.)
Wat zal ik doen... Stoppen na 4 december, wanneer mijn contract afloopt?
Doorgaan tot de kerst? In dat geval moet ik een praatje houden tijdens de kerstviering. Zit ik daar op te wachten?
Of nog langer doorgaan? Maar dan komt mijn studie in het gedrang.
Ik weet niet wat ik kiezen moet!
Toen mijn vrouw mij ten huwelijk vroeg, heb ik ook vier uur nagedacht voor ik een antwoord gaf (en dat antwoord hield dan ook nog het midden tussen ja en nee, tot haar stomme verbijstering).
posted by Marten @ 8:50 AM;
Keep on smilin'
Thursday, November 02, 2006
posted by Marten @ 1:08 PM;
