To Hell With Bell?
Thursday, March 24, 2011
Eerder schreef ik over mijn geloofsafval met betrekking tot de leer van de eeuwige hel in 'Schepping in 6 x 24 uur en dan voor eeuwig naar de hel' (toegegeven, een lichtelijk provocatieve titel). De leer van de eeuwige verdoemenis is in de letterlijke zin van het woord niet orthodox, namelijk geen juiste vorm van aanbidding. Een God die het grootste deel der mensheid gebruikt om voor eeuwig een reusachtige, buitengewoon ongezellige open haard mee op te stoken, of een God die er niet in slaagt om zijn reddingsplan voor de wereld te doen slagen, is ofwel een sadist, ofwel een betreurenswaardige castraat.
In genoemd blogartikel refereerde ik aan ds. Jan Bonda, die verschillende boeken schreef waarin hij op zorgvuldige wijze onderzoekt hoe schriftuurlijk de leer van de eeuwige hel eigenlijk is. Zijn voorlopige en uiteindelijke conclusie is dat deze leer niet schriftuurlijk is.
Jan Bonda was geen provocator, maar hij stuitte desalniettemin op veel weerstand vanuit orthodoxe kring. Nu is de evangelische wereld opgeschrikt door een nieuw boek over hemel en hel, geschreven door Rob Bell van Mars Hill Church: Love Wins. Bell rekent op zijn manier af met traditionele interpretaties van hemel en hel. De titel spreekt wat het laatste betreft boekdelen. Het is eigenlijk bevreemdend dat christenen van evangelische snit zo hardnekkig het heilige huisje van de eeuwige hel verdedigen. Het lijkt wel of zij bang zijn dat het evangelie aan betekenis inboet wanneer het niet meer in de schaduw van het eeuwige onheil staat.
Ik ben heel benieuwd hoe Rob Bell hemel en hel relevant maakt voor het leven hier en nu. Want zoiets doet hij, zo wordt mij duidelijk uit recensies en flarden op het web. Ik heb het boek besteld.
Labels: hel, Rob-Bell, theologie
posted by Marten @ 3:01 PM;
Blindenstrookstront en schaapjes baren
Monday, March 07, 2011
Vandaag liep ik langs het Peerd van Ome Loeks naar mijn busperron, en onderweg viel mijn oog eerst op een lange lijn van stoeptegels die samen een aantal keren verticaal 'blindenstrook' spelden, en vervolgens op een dikke hoop stront die keurig op de blindenstrook lag te wachten op de eerste de beste blindenstok die daar eens even stevig in zou poeren. Ik stelde mij voor hoe een blinde daar zou lopen met allemaal hondeschijt aan zijn stok, en zou denken: Wat stinkt hier toch zo?
Het kraambed dat hier onlangs is gebracht staat strategisch in onze huiskamer opgesteld, maar drie keer raden wie er vanuit is gegaan dat het bed er speciaal voor hem is neergezet? Juist, onze kat. Nino heeft zich behaaglijk op het kraambed neergevleid, alsof hij tussen de weeën door aan het uitrusten is.
Voor Silja is het best spannend dat er een broertje of zusje op komst is. Ze speelt soms dat ze zelf zwanger is; dan stopt ze skjipke Mimi ('skjipke' is Fries voor 'schaapje', voor de niet-Friestaligen onder ons) onder haar jurk en begint ze vreselijk te steunen en te kreunen waarna Mimi naar buiten floept om vervolgens in het wiegje te worden ingestopt.
Ik luister naar Figure 8 van Elliott Smith. Oooh wat is Everything means nothing to me toch een mooi liedje... Dat refrein, het titelvers in een schitterende, zich steeds herhalende melodie, breekbaar gezongen maar tegelijk ijzersterk.. Everything means nothing to me / Everything means nothing to me / Everything means nothing to me... enzovoorts.
Labels: dagboek, Silja, zwangerschap
posted by Marten @ 1:57 PM;