Voor een collega, een vrouwelijke pendant van Reve's Meedogenloze Jongen, heb ik het boekje De God van je tante over het Ezel-proces van Reve weer eens opgeduikeld. Reve werd door het OM vervolgd wegens 'smalende godslastering', omdat hij zich God had voorgesteld als een één-jarige ezel, die door hem driemaal langdurig 'in Zijn Geheime Opening wordt bezeten'. Reve werd uiteindelijk vrijgesproken, omdat zijn voorstelling geen enkele smalende of zelfs lasterlijke intentie zou hebben. De wet tegen 'smalende godslastering' werd daarmee definitief een onding. Na snellezing van het boekje werd mij duidelijk dat een bijbels-theologisch bezwaar tegen Reve's voorstelling ten diepste moet zijn gebaseerd op de gnostische theologie van Reve waarop de ezel-scène uiteindelijk is gebaseerd. Niet de perversiteit, maar de wezenlijke eenheid van God en mens, goed en kwaad, is wat zich slecht verdraagt met het evangelie van Hem die door Theo van Gogh als 'de rotte vis van Nazareth' werd aangeduid.

Ik ben van zins om Kohlbrügge's Zeven Preeken over den profeet Jona te herlezen. Ergens in mij woedt nog steeds een liefde voor Kohlbrügge. 

Ik luister naar Elliott Smith. Vooral zijn album Either/Or vind ik zeer bekoorlijk.