Een opgeruimde kamer
Friday, February 25, 2011
Ik lees in het werk van Leanne Payne. Het gaat over genezend gebed. Over homosexualiteit als 'symbolische verwarring' (hoe politiek incorrect! Op de brandstapel!). Over diepe wonden, geslagen in onze (gender)identiteit. Over het ware zelf als de plek waar Christus woont, als het centrum van ons zijn, van waaruit we werkelijk kunnen leven. Over 'het praktiseren van Gods Tegenwoordigheid'. Over het luisteren naar Gods Woord, dat hij altijd tot ons spreekt. Over vrijheid door gehoorzaamheid. Over het mannelijke initiatief en het vrouwelijke reageren. Over God die zo mannelijk is dat wij tegenover hem allemáál vrouwelijk zijn.
Ik had het niet meer verwacht, maar deze boeken wekken een nieuwe, of een hernieuwde hoop in mij. Daartegenover staat een gapende afgrond van pijn, van leegte, van de harde smak op het beton wanneer ik mijn marionettentouwtjes doorsnijd. Auw. Schaamte, gevoelens van minderwaardigheid, psychosomatische klachten, depressie, angst, woede ook, ja ook veel woede. Wat een beerput! En ik maar proberen om die beerput biochemisch stankvrij te maken. Een pilletje hier, een pilletje daar. Toch wordt alles niet roze.. Zoals bij de familie Knots..
Het kleine koninkje, dat alles wil, en allemaal nu, bevrediging, totale verzadiging, plezier, genot, tot kotsens toe. Dat kleine koninkje vertoont zich als een eeuwige bedelaar, die altijd zal blijven zeuren. Altijd de bus gemist, net niet genoeg geld voor een strippenkaart, altijd geld nodig voor het slaaphuis.
Het is hard te erkennen dat ik een bedelaar ben. Een bedelaar voor de grote koning.
Labels: dagboek, geloof, Leanne Payne
posted by Marten @ 10:48 AM;
Van gisteren en nog niet jarig
Sunday, January 09, 2011
 |
| Gnostisch prototype van een éénjarige ezel |
Voor een collega, een vrouwelijke pendant van Reve's Meedogenloze Jongen, heb ik het boekje De God van je tante over het Ezel-proces van Reve weer eens opgeduikeld. Reve werd door het OM vervolgd wegens 'smalende godslastering', omdat hij zich God had voorgesteld als een één-jarige ezel, die door hem driemaal langdurig 'in Zijn Geheime Opening wordt bezeten'. Reve werd uiteindelijk vrijgesproken, omdat zijn voorstelling geen enkele smalende of zelfs lasterlijke intentie zou hebben. De wet tegen 'smalende godslastering' werd daarmee definitief een onding. Na snellezing van het boekje werd mij duidelijk dat een bijbels-theologisch bezwaar tegen Reve's voorstelling ten diepste moet zijn gebaseerd op de gnostische theologie van Reve waarop de ezel-scène uiteindelijk is gebaseerd. Niet de perversiteit, maar de wezenlijke eenheid van God en mens, goed en kwaad, is wat zich slecht verdraagt met het evangelie van Hem die door Theo van Gogh als 'de rotte vis van Nazareth' werd aangeduid.
Ik ben van zins om Kohlbrügge's Zeven Preeken over den profeet Jona te herlezen. Ergens in mij woedt nog steeds een liefde voor Kohlbrügge.
Ik luister naar Elliott Smith. Vooral zijn album Either/Or vind ik zeer bekoorlijk.
Labels: dagboek, farmacotherapie, geloof, muziek
posted by Marten @ 5:19 AM;
Getraind en gekruisigd
Saturday, October 20, 2007
Ik zit nu middenin de training van de belastingtelefoon. Nieuwe mensen, zelfde Marten. Ik verdeel mijn pauzetijd tussen de niet-rokers en de nicotineverslaafden - met beide heb ik compassie. Mensen blijven leuk, vooral in een context als deze. Toch vreemd dat ik, als ik thuiskom, helemaal wars kan zijn van mijn soortgenoten. Moegestreden. De tientallen uren vol nieuwe informatie en achter de monitor wreken zich. Ik ben begonnen terwijl ik ziek was, maar ben ik ooit beter geworden? Mijn kiezen wringen in mijn hoofd; eentje is hard op weg naar mijn zoveelste wortelkanaalbehandeling. De tandarts wil er nog niet in boren, maar ik weet genoeg. Zoals een vrouw lichamelijk weet dat ze zwanger is, nog voor ze dit weten kan, zo weet ik: deze kies is zwanger van verderf.
Opkomen, blinken en verzinken - zo vatte een woordvoerder van de Rozekruisers het leven op aarde eens samen in een lezing. Ja, dat waren nog eens tijden, toen we nog naar de lezingen van de Rozekruisers gingen in de bibliotheek van Drachten. Die spirituele bullshit, daar zou ik mezelf niet meer mee kunnen vermoeien. Maar die leus, die klopt natuurlijk wel aardig. De Bijbel drukt deze waarheid alleen ietwat anders uit. Typisch: 'Alle vlees is gras'. Moeilijk ook. Wat is vlees? Alles wat niet geest is, zullen we maar zeggen. En wat is gras? Nou, heel letterlijk; dat komt op en is even later alweer vergaan. Dus... Dualisme? Had IJe Wijkstra gelijk met zijn 'Dualisme van het heelal'? Nee hoor, zeker niet. Niks geen dualisme. We kunnen beter zeggen dat vlees is 'alles wat leeft'. En met name de mens. Die mens kan nog zulke geestelijke acrobatentoeren uithalen en alle spirituele bullshit geloven die hij wil, maar hij (zij) blijft zijns (haars) ondanks vlees. Alleen de Schepper van de kosmos kan levendmakende geest in zijn neus blazen. En dat heeft dan weer alles te maken met het kruis, een symbool even simpel als diepgaand, even horror als lieflijk, even aanstootgevend als gewoon, even ongewenst als essentieel. Van alle waarheden is dit de minst en de meest geliefde.
Labels: belastingdienst, call-center, carrière, dagboek, dualisme, geloof, theologie
posted by Marten @ 12:58 PM;
'It is Easy': verslag van een genezingsconferentie met Victor Emenike
Monday, June 18, 2007
Ik ben eereereergisteren, eereergisteren, eergisteren en gisteren naar een conferentie geweest van een zekere Victor Emenike, een man met een ‘genezingsbediening’, zoals dat heet (velen noemen iemand met zo’n bediening een ‘gebedsgenezer’). De stichting die hij heeft opgericht heet ‘It is Easy-Ministries’. Het is makkelijk; het is makkelijk om te weten wat God in gedachten heeft voor jou (namelijk herstel, zegen en voorspoed); het is makkelijk om te worden genezen. Een enigszins verfrissende provocatieve eenvoud kan de man niet worden ontzegd.
Ik was gevraagd om te bassen op deze avonden. Ik zegde voor twee van de vier avonden toe (de laatste avond is vanavond), omdat ik niet wist in welk wespennest ik mogelijk mijn hoofd zou steken. In ieder geval werd ik direct geconfronteerd met een charismatisch drogbeeld dat ik nog goed ken uit mijn tijd bij de Pinkstergemeente: de leiding van de Heilige Geest werd uitgespeeld tegen een gedegen voorbereiding van de muziek. Het resultaat was navenant.
Het bidden van tevoren met alle medewerkers was voor mij een bijzondere ervaring. Vooral de tweede avond was het erg kakafonisch.
De spreker, een Nigeriaan van oorsprong (net als de bekende gebedsgenezer T.B. Joshua, over wie in Nederland in evangelische kringen veel te doen is geweest), wist evenwel langzaam mijn vertrouwen te winnen. De eerste avond was ik bijzonder kritisch. De wonderen waren geen van alle bijzonder overtuigend. Een vrouw die twee beroertes had gehad en niet meer kon lopen en praten, kon na gebed haar armen en benen op bevel van haar hersenen opheffen en zacht fluisteren. ‘From now on, talk normally to her!’ drukte pastor Victor haar echtgenoot meermalen met klem op het hart. Met de nodige oefening zouden alle functies weer terugkomen. God had alle verbindingen weer hersteld; zij moest alleen nog leren ze opnieuw te gebruiken. Ik zou deze vrouw graag over een half jaar weer zien.
Nee, ik denk niet dat pastor Victor een charlatan is, zoals een voormalig studiegenoot van mij op zijn weblog onomwonden stelt op grond van een bezoek aan een eerdere genezingsdienst in Drachten. Het komt mij voor dat broeder Victor een enorm geloof heeft, en dat hij probeert om een dergelijk geloof te doen ontvlammen bij de mensen die zijn conferenties bezoeken. Bovendien vond ik aanvankelijk dat zijn prediking en bediening gebalanceerd waren: de nadruk lag zeker niet op lichamelijke genezing, maar minstens evenzeer op innerlijke genezing; op herstel van de relatie met God en de ander; op bekering; op opbouw van de gemeente. Bovendien ervoer ik de sfeer overwegend als rusitg, ordelijk, liefdevol. Anderzijds heeft Victor zijn eigenaardigheden. Zo zegt hij breed lachend: 'I know, I know' wanneer hij iets over iemand vertelt wat hij niet kan weten. Hij heeft volledige controle over de groep terwijl hij, zoals zijn gewoonte is, mensen uit de groep pikt en op hun plek bevraagt of naar voren laat komen.
Grappig is overigens dat deze man uit Afrika bij het verkondigen van de Bijbelse boodschap totale lak heeft aan enige hermeneutische kloof tussen de Bijbel en ons. Als Afrikaan lijkt hij verfrissend concreet en eenvoudig te denken en te spreken. Voor een intellectuele theoloog als ik is het bijna schokkend om te zien hoezeer een dergelijke concrete en (bedrieglijk) eenvoudige prediking het hart weet te raken en in staat is om geloofsbewustzijn te vormen.
Bijvoorbeeld: pastor Victor spoort ons aan om het uit te roepen naar God, zodat hij onze lelijke situatie om zal keren. Daarbij kunnen we het gerust uitschrééuwen: God is immers hoog in de hemel, dus voor het geluid hem heeft bereikt is het al een stuk afgezwakt. (Zeker, hij bedoelt het niet letterlijk, maar het komt wel voort uit een letterlijke voorstelling).
Ik heb eerder een Afrikaanse christen meegemaakt die ook zo concreet-eenvoudig sprak over het geloof. Dat was een Finse asielzoeker die ik leerde kennen tijdens een vrijwilligerswerk-vakantie. Toen we eens met z’n allen in de prachtige Finse bossen een berg beklommen, zei hij: ‘I’m going to meet God!’ en keek breed grijnzend omhoog naar de top van de berg.
Gisteren ben ik dan naar de laatste avond van pastor Victor geweest, alwaar hij dan eindelijk voor mij toch door de mand viel. Nee: een charlatan zal ik hem zeker niet noemen. Maar zijn boodschap was dit keer agressiever en duidelijker. ‘It is Easy’ bleek helaas toch ook een ernstig verlies van nuance en uiteindelijk van waarheid te behelsen. ‘God heeft beloofd u niet alleen uw zonden te vergeven, maar u ook te genezen van al uw ziekten en u een lang leven te geven. Hij zal het ook doen. Hij móet het doen.’ Dat laatste schijnt typisch te zijn voor Victor en andere Health-and-Wealth-predikers: God commanderen. Toen een vrouw vooraan bij het podium niet snel genoeg genezen werd, zei Victor: 'Finish it, God, quick, quick, quick!!' - alsof God zijn boodschappenjongen is. Ik denk hierbij ook aan de manier waarop Benny Hinn 'de Heilige Geest' in het rond smijt alsof het snoepgoed is.
Dat lange leven overigens kon nader worden gespecificeerd: 120 levensjaren liggen in het verschiet voor een ieder die gelooft. Een lang, gezond, gelukkig leven in voorspoed: dát wil God ieder mens geven. Wat betekent deze boodschap voor de christenen die in Eritrea opgesloten zitten in zeecontainers? Wat betekent deze boodschap voor christenen in Noord-Korea die in strafkampen gemarteld worden? Wat zou deze boodschap betekend hebben voor Petrus, die voor zijn geloof in Jezus op de kop gekruisigd werd? Of voor Paulus, die door de Romeinen werd geëxecuteerd?
Ik zou graag nog eens een preek houden over Hebreeën 11. Ik zou dan bij het laatste gedeelte de gemeente op willen zwepen als was ik een zwarte voorganger. “Willen wij ook koninkrijken overwinnen door ons geloof? Amen?! Willen wij ook krijgen wat ons beloofd was? Amen?! Willen wij ook leeuwen de muil toeklemmen door ons geloof?! Aan vuur de kracht ontnemen?! Ontkomen aan de houw van het zwaard?! Onze zwakheid krachtig overwinnen?! Machtige helden worden in de oorlog van God?! Vijandelijke legers op de vlucht jagen?! Willen wij ook onze doden terugkrijgen doordat ze opstaan uit de dood??!! Amen??!! [groot, enthousiast tumult] Willen wij ook gemarteld worden tot de dood erop volgt?! [stilte] Amen?! Willen wij ook bespot worden?! En gegeseld?! Gearresteerd en gevangengenomen?! Amen?! Willen wij ook worden gestenigd? Of doormidden gezaagd?! [verbijstering] Of sterven door een moordend zwaard?! Rondzwerven in schapenvachten of geitenvellen?! Ons verschuilen in grotten en holen onder de grond?! Amen?! Halleluja! Laten we geloofshelden zijn!”
Labels: bijbel, charismatische-beweging, dagboek, geloof, health-and-wealth, it-is-easy, muziek, theologie, Victor-Emenike
posted by Marten @ 2:11 AM;
Bassen, zonde en verantwoordelijkheid, orkest en vertrouwen
Sunday, June 03, 2007
Ik heb gebast bij Xtreme, de tienerdienst van de Bethel. Ik verving Erik, vriend van wie de vrouw op knappen staat. Dat wil zeggen, zij kan elk moment bevallen - dus wil Erik paraat zijn.
Het was leuk om te doen. Ik weet het, 'leuk' is een woord dat zo vaak gebruikt wordt dat het tamelijk nietszeggend lijkt te zijn geworden - en toch kan het, zo niet alles, dan toch een hoop zeggen. Enfin, het was leuk, wat ik al zei.
Geestelijk heeft zich een transformatie in mij voltrokken: ik ben van mijn frustraties afgestapt als van een oude, aftandse, aan alle kanten rammelende en bijna uit elkaar vallende weduwe. Ik loop nu verder over het water. Niet dat ik af en toe niet dreig weg te zinken - maar Jezus is er om mijn hand vast te pakken en liefdevol vermanend te vragen: 'Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?'
De preek ging vandaag over 'Freedom' (op de een of andere manier is het hipper om je preekthema in het Engels te presenteren). Dat problemen met twijfels, negatieve gedachten, slechte gewoontes e.d. een gevolg zijn van de strijd die gevoerd wordt in de onzichtbare geestelijke wereld. Dat niet wij de oorzaak zijn van deze problemen maar de zonde, ofwel de satan die ons via de zonde graag in een houdgreep neemt. De spreker vroeg: Ben jij de oorzaak van die negatieve gedachten etc.? Nee, moest de zaal antwoorden (en velen gaven aan deze suggestie gehoor). De vraag en het antwoord werden nog enige malen herhaald. Wie dan wel? De zonde! riepen sommigen, anderen: De satan! Op grond van die uitspraak uit Paulus' knap ingewikkelde betoog in Romeinen 7 kon ik dit alles wel meemaken. Ja, de zonde kan als een vreemde macht tegenover ons staan en ons vervreemden van ons van boven geboren zelf. Aan de andere kant is deze gedachte, wanneer zij op zichzelf staat, gevaarlijk. Wij hebben immers een vrije keuze. Zelfs als de satan onze wil gevangen neemt hebben wij nog de keuze om de hand van Jezus aan te grijpen. In onze keuzevrijheid zijn wij uiterst verantwoordelijk. We zijn niet slechts zielige slachtoffers van de zonde. Sterker nog, de Bijbel aarzelt ook niet om ons ronduit voor daders uit te maken. Ongetwijfeld is de ene mens meer dader dan slachtoffer en de andere meer slachtoffer dan dader. Maar toch allen daders.
Enfin, in de tweede ronde (dezelfde dienst wordt twee keer gehouden in de Bethel om het grote aantal kerkgangers te kunnen bedienen) was de preek inhoudelijk aanmerkelijk zwakker, jammer genoeg. De preek vloog echt uit de bocht op het punt waar de spreker de vraag van zonet anders formuleerde, namelijk als: Ben jij verantwoordelijk voor de zonde? Nee! moest de zaal antwoorden, en aarzelend gaf menigeen daaraan gehoor. Ben jij verantwoordelijk voor de zonde? Nee! Wie dan wel? Satan! werd enthousiast geroepen. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. Als de Bijbel beweert dat wij niet verantwoordelijk zijn voor onze zonde dan ben ik een astmatische chihuahua. En dan satan de schuld geven. Nee, dat is te kort door de bocht, dat is: uit de bocht.
Zo zie je maar weer: hoe belangrijk is het niet om ieder idee in de Bijbel te plaatsen binnen het geheel van ideeën in de Schrift. Als je de partij van één instrument in een orkest geïsoleerd zou beluisteren, zou je misschien een compleet verkeerd beeld krijgen van de compositie in z'n geheel. Zo is het ook met de Bijbel.
Goed, ik ben afgestudeerd. Wat ga ik doen? Ik heb nog steeds last van mijn gebit (zeurende ontstekingen in dode kiezen die m'n hoofd onder druk zetten) maar het bepaalt m'n toekomstvisie niet langer. Misschien geneest God me, misschien niet; misschien laat ik me op alternatieve wijze (niet: op occulte wijze) behandelen, misschien ook niet. Laat ik liever op God vertrouwen en zien wat Hij voor mij in petto heeft.
Labels: bijbel, dagboek, geloof, muziek, theologie
posted by Marten @ 8:16 AM;
Structuurloosheid zonder badjuf - 'leerjongens van Christus'
Wednesday, May 23, 2007
Vakanties waren altijd moeilijk voor mij. Dan viel alle structuur weg en had ik moeite mijn wereld bij elkaar te houden. Weken achtereen ging ik iedere dag zwemmen, om tenminste iets te doen. Drijvend op een vlot van donkerrood kunststof staarde ik dan naar de stoere, montere borsten van de badjuf en droomde over een rendez-vous. Ik was zielsgelukkig als het schooljaar weer begon.
Nu is het 'schooljaar' definitief voorbij. Ik ben van 'school' af - voor altijd. Ik heb mijn papiertje. Maar ik heb geen werk. Ik heb geen structuur. Ik val uit elkaar. Had ik maar een vak geleerd! Nu kan ik eigenlijk alleen predikant worden, of godsdienstleraar. Maar je gaat niet voor een gemeente staan omdat je geld nodig hebt. En voor de klas staan is voor een structuurloze chaoot ook niet de meest aangewezen uitdaging. Wat moet ik doen?! Hoe verdien ik mijn geld?! Ik ben wanhopig!
Ik mag bij mijn schoonzusje schoonmaken voor 10 euro per uur. Ik stelde voor 40 uur per week schoon te maken, maar dat leverde niet meer dan een lachsalvo op. Bijna alle andere banen zijn behalve vervelend ook nog commerciëel. Ik ben totáál niet commerciëel. Zelfs als ik het evangelie zou verkondigen zou ik mensen waarschuwen voor de hoge prijs van het volgen van Jezus.
Dat volgen gaat mij zelf momenteel niet zo best af. Misschien moet ik beseffen dat ik nog wel degelijk op school zit. Volgens de Nederlandse Geloofsbelijdenis zijn alle christenen immers 'leerjongens van Christus'. Deze schitterende uitdrukking komt voor in artikel 13, 'Van Gods voorzienigheid, en regering aller dingen, en rechtvaardige besturing der zonden en kwaden'. Omdat het een schitterend en wijs artikel is, citeer ik het hier, ter lering en wellicht voor sommigen ter vermaak:
Wij geloven, dat die goede God, nadat Hij alle dingen geschapen had, dezelve niet heeft laten varen, noch aan het geval of de fortuin overgegeven, maar ze alzo bestuurt en regeert naar Zijn heilige wil, dat in deze wereld niets geschiedt zonder Zijn bevel, hoewel God noch oorzaak is, noch schuld heeft aan de zonde, die daar geschiedt. Want zijn macht en goedheid is zo groot en onbegrijpelijk, dat Hij zeer wel en rechtvaardig zijn werk beschikt en doet, wanneer ook de duivelen en goddelozen onrechtvaardig handelen. En, aangaande hetgeen Hij doet boven het begrip des menselijke verstands, dat willen wij niet nauwkeurig onderzoeken, meer dan ons begrip verdragen kan, maar wij aanbidden met allen ootmoed en eerbied de rechtvaardige oordelen Gods, die ons verborgen zijn; ons tevreden houdende, dat wij leerjongens van Christus zijn, om alleen te leren hetgeen Hij ons aanwijst in Zijn Woord, zonder deze palen te overtreden. Deze leer geeft ons een onuitsprekelijke troost, als ons door dezelve geleerd wordt, dat ons niets bij toeval overkomen kan, maar door de beschikking van onze goedertieren en hemelse Vader, Die voor ons waakt met een vaderlijke zorg, houdende alle schepselen onder Zijn macht, zodat niet één haar van ons hoofd (want die zijn alle geteld) en niet één vogel op de aarde valt, zonder de wil onzes Vaders, waarop wij ons verlaten, wetende, dat Hij de duivelen in toom houdt en al onze vijanden, die ons, zonder zijn toelating en wil, niet beschadigen kunnen. En hierom verwerpen wij de verdoemelijke dwaling der Epicureeën, die zeggen, dat God zich nergens mee bemoeit, en alle dingen bij geval laat geschieden.
Labels: dagboek, erotiek, geloof, Nederlandse-Geloofsbelijdenis, onderwijs, perikelen, psychopathologie, school, vakantie, werk, zwemmen
posted by Marten @ 6:53 AM;
Het sterven in de gnostiek en in de christelijke neo-gnostiek
Wednesday, March 07, 2007
Het blijft verbazen dat klassieke gnostici zich niet en masse verhingen. Immers, zij wisten zich gevangen in een corrupt lichaam, geschapen door een corrupte schepper-god. Pas wanneer de deuren van deze kerker open zouden gaan, zou hun goddelijke vonk als een vogeltje kunnen ontsnappen. Misschien was dat wel de reden dat zij er geen haast mee maakten om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen: uit verschillende gnostische geschriften komt het beeld naar voren dat de gnosticus bij het verlaten van zijn lichaam door de verschillende hemelsferen heen moet vliegen om opnieuw met het goddelijke verenigd te worden. Bij iedere hemelsfeer wordt hij geconfronteerd met boosaardige planetaire machten die hem in de materie gevangen willen houden. Alleen door het uiten van bepaalde bezweringen of formules - paswoorden - laat de macht hem gaan naar de volgende hemelsfeer. Misschien waren de gnostici wel hun hele leven bezig met het uit hun hoofd leren van deze formules. Stel je voor dat je onderweg bleef hangen!
Aan de andere kant geloofden ze dat ze de eeuwigheid reeds in het tijdelijke beleven konden, door kennis ('gnosis' in het Grieks) van hun goddelijke oorsprong.
De dood was dus geen reële bedreiging voor de gnosticus, omdat zij slechts het einde betekende van zijn waardeloze lichaam. Hoe staan neo-gnostische christenen tegenover het sterven?
De Bijbel leert dat de schepping oorspronkelijk goed is. Tegelijkertijd is zij vanwege de verstoorde relatie tussen God en mens onderworpen aan het bederf. Dat geldt ook voor ons lichaam. Paulus leert ons te geloven in de verheerlijking van ons lichaam bij de terugkeer van de Messias, Jezus. Soms zien we daar al voorproefjes van in de vorm van genezingen. Toch moeten we allemaal sterven, als de Heer niet voor dat het onze tijd is terugkomt. Ook de mensen die Jezus uit de dood opwekte in de evangeliën stierven later alsnog.
De 'health and wealth'-beweging, die voor een groot deel neo-gnostische kenmerken heeft, leert dat een christen niet ziek hoef te zijn. Ziekte is 'van de satan'. De Heer is voor onze ziekten gestorven en derhalve kunnen wij onze ziekteloosheid opeisen. Deze visie is direct problematisch: waarom gaan we dan wel dood? Ziekte is immers slechts het jongere broertje van de dood. En: als wij de facto vrij van ziekten zouden moeten zijn, zouden wij dan ook niet de facto vrij van zonden moeten zijn? Sommige neo-gnostici schijnen dit te geloven, maar de Schrift ontmaskert een dergelijke gedachte vrij ondubbelzinnig als ketterij (1 Joh:8).
De neo-gnostiek is wat betreft haar visie op het lichaam en op materie wezenlijk anders dan de klassieke gnostiek. In plaats van het kwaad in de materie te situeren ziet de niet-christelijke neo-gnostiek het kwaad en het lijden liever, geschoeid op oostelijke leest, als een illusie. De christelijke neo-gnostiek daarentegen hangt over het algemeen een draak van een dualisme aan. God is in gevecht met de satan en redt het niet zonder ons. De schepping is grotendeels in de macht van de satan, maar christenen zijn reeds uit deze macht bevrijd en stap voor stap zullen zij ook de rest van de schepping uit satans klauwen bevrijden, onder andere door spiritual mapping en het biddend op de vlucht jagen van demonen, door sommigen het liefst bovenop flatgebouwen of andere hoge plaatsen.
De christelijke neo-gnostische stromingen leggen alle nadruk op het reeds van het heil. Zij vergeten of willen niet weten dat er ook een nog niet is, iets waar Paulus alle aandacht voor had. Dat nog niet bracht Paulus ertoe om te spreken over ons verlangen naar de verlossing van ons lichaam (Rom. 8:23). Daarmee bedoelde hij niet dat onze goddelijke vonk uit zijn kerker verlost zou worden. Nee, ook voor ons lichaam gaf Jezus zijn leven, en alleen met een lichaam kunnen we God dienen (1 Kor. 6:20). Ons lichaam is er voor de Heer en de Heer is er voor ons lichaam (1 Kor. 6:13). Het lichaam van een leerling van Jezus is een tempel van de Heilige Geest (1 Kor. 6:9). Het is geen toeval dat de teksten over het lichaam die ik net heb aangehaald in de brief aan de Korinthiërs staan, want de gemeente te Korinthe was bepaald niet vrij van gnostisch gedachtengoed. Ook was dit een ultra-charismatische gemeente, hetgeen iedere zelfverklaarde charismaticus te denken zou moeten geven. 'Reeds zijt gij verzadigd, reeds zijt gij rijk geworden, zonder ons hebt gij u koning gemaakt. Ja, was het maar zo, dat gij koning geworden waart; dan waren ook wij met u koning geworden' schrijft Paulus aan deze gemeente.
De neo-gnostische christenheid gelooft niet in het lijden. Neo-gnostische christenen willen niet lijden. Zij willen niet arm zijn, of ziek. Zij willen niet door de grote verdrukking gaan. Lijden, armoede, ziekte, pijn: het is allemaal 'van de duivel'. De neo-gnostische god zit met de handen in het haar vanuit de hemel te kijken naar het zootje hier op aarde, en bijt op zijn nagels van verdriet over het kwaad dat ons overkomt. En ondertussen gaan de boze en zijn demonen maar tekeer. Waar zou god blijven zonder ons?!
De Bijbel maakt korte metten met een dergelijk dualisme. 'Ik ben de HERE, en er is geen ander, die het licht formeer en de duisternis schep, die het heil bewerk en het onheil schep; Ik, de HERE, doe dit alles' zegt Jesaja 45:6-7. Ook Amos 3:6 liegt er niet om: 'Wordt de bazuin in een stad geblazen, zonder dat de inwoners opschrikken? Geschiedt er een ramp in een stad, zonder dat de HERE die bewerkt?'. De kern van de zaak wordt verwoord door Deuteronomium 32,39:
'Ziet nu, dat Ik, Ik het ben,
daar is geen God, behalve Mij.
Ik dood en doe herleven,
Ik verbrijzel en Ik genees,
en niemand is er die redt uit mijn macht.'
Dit is het evangelie in een notendop. Nee, niet het evangelie van de neo-gnostici, van Benny Hinn en Ana Mendez, maar wel het evangelie van Jezus Christus.
Dit is wezenlijk: er is geen contrast tussen Gods oordeel en zijn liefde. Iedere theologie die dit contrast handhaaft, is het onbijbelse dualisme nog niet te boven. De dood, en in het bijzonder de dood van de Messias, is Gods oordeel over ons leven buiten hem. De vergankelijkheid van de schepping en de vluchtigheid van ons bestaan zijn Gods oordeel over de matroos die zijn kapitein overboord gooide en zelf aan het roer ging staan. Jezus is opgestaan, en in hem is een nieuwe schepping aangebroken. God doodt en doet herleven. Maar die dood, die dragen wij christenen voortdurend in ons lichaam mee (1 Kor. 4:10), tot aan onze dood of tot aan de terugkeer van de Heer. Ja, dat is vreemd hè? Voor velen zal die dood pas begínnen als ze sterven. En hoe zit dat met de neo-gnostici? Zij willen niet sterven, want zij hebben reeds alles wat er te krijgen valt en zij zijn reeds alles wat een mens zou moeten zijn.
Tot besluit een drietal bijbelteksten.
'Wie niet zijn kruis op zich neemt en mij volgt, is mij niet waard. Wie zijn leven probeert te behouden zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, die zal het behouden.'
(Mat. 10:38-39)
'U doet de sterveling terugkeren tot stof
en zegt: ‘Keer terug, mensenkind.’
Duizend jaar zijn in uw ogen
als de dag van gisteren die voorbij is,
niet meer dan een wake in de nacht.
U vaagt ons weg als slaap
in de morgen, als opschietend gras
dat ontkiemt in de morgen en opschiet,
en ’s avonds verwelkt en verdort.
Wij komen om door uw toorn,
door uw woede bezwijken wij.
U hebt onze zonden vóór u geleid,
onze geheimen onthuld in het licht van uw gelaat.
Al onze dagen gaan heen door uw woede,
wij beëindigen onze jaren in een zucht.
Zeventig jaar duren onze dagen,
of tachtig als wij sterk zijn.
Het beste daarvan is moeite en leed,
het gaat snel voorbij en wij vliegen heen.
Wie kent de kracht van uw toorn,
wie vreest oprecht uw woede?
Leer ons zo onze dagen te tellen
dat wijsheid ons hart vervult.'
(Psalm 90:3-12)
'Een ieder zal met vuur gezouten worden.'
(Marcus 9:49)
(Psalm 90:3-12)
'Een ieder zal met vuur gezouten worden.'
(Marcus 9:49)
Labels: ana-mendez, Benny-Hinn, bijbel, dualisme, geestelijke-oorlogsvoering, geloof, gnostiek, health-and-wealth, Jezus, neognostiek, spiritual-mapping, sterven, theologie
posted by Marten @ 8:06 AM;
Retoriek, 'haken in je kaken' en het gezonde lijden
Monday, February 19, 2007
Ik heb zojuist de verdediging van Bram Moszkowicz gezien en gehoord op ons zwart-wit tv'tje. Sublieme retoriek; een feest om naar te luisteren. Tegelijkertijd toont een dergelijk betoog ook de potentiële holheid van meeslepend spreken: bijna iedere zaak kan verdedigd worden; bijna ieder standpunt valt overtuigend te presenteren.
Waarmee voed ik mij als ik op internet hele verhalen over de giftigheid van amalgaamvullingen en wortelkanaalbehandelde kiezen razendsnel doorploeg? Na het betoog van Moszkowicz doemt het beeld voor mij op van een onafzienbare rij advocaten die met vaak meeslepende redevoeringen elkaar tegensprekende standpunten verdedigen. De werkelijkheid is buitengewoon complex.
De Bijbel is ook een boek met vele stemmen, die soms tegenstrijdige getuigenissen opvoeren of tegengestelde belangen verdedigen of elkaar wederzijds uitsluitende standpunten overtuigend presenteren. Hoe horen we daarin de stem van God? Doorslaggevend is de stem, is het spreken van Jezus Christus, die de stem, het spreken, het Woord van God is bij uitstek en bij uitnemendheid. Jezus Christus is een levende Persoon, en daarom is zijn spreken ook levend: de letter dood, maar de Geest maakt levend.
Verschillende uitwassen van christelijk geloof kunnen zich met succes beroepen op gedeelten van de Schrift. Het welvaartsevangelie kan zichzelf overtuigend presenteren met een beroep op diverse teksten in het boek Spreuken. De slang kan staande houden dat hij tóch gelijk had met zijn bewering dat de mens gelijk aan God zou worden, want zegt ook Jezus zelf niet dat mensen goden zijn? De tegenstellingen in de Schrift moeten samengenomen worden, en nooit mag de Schrift los worden gemaakt van de geschiedenis. Ahistorische schriftuurlijke eenzijdigheden zijn potentiële geestelijke kankercellen.
Ik 'moet' naar de kaakchirurg. Mijn nieuwe tandarts, een jonge vrouw met gevoel voor humor, vroeg naar aanleiding van bepaalde uitlatingen of ik medisch was opgeleid. Nee! Dit is de era van de informatieontgrendeling - met alle gevolgen van dien. Verschillende 'advocaten' op die Bijbel van de 21e eeuw - het internet - verdedigen dat wortelkanaalbehandelde kiezen permanente bronnen van bacteriële infectie zijn; dat de bacteriën in kwestie buitengewoon giftig zijn; dat ze allerlei degeneratieve ziekten kunnen veroorzaken (zoals kanker). De kaakchirurg zal mijn wortelpunt verwijderen. Sommige 'advocaten' stellen dat dit geen enkele oplossing vormt, omdat de bron van infectie - de dode kies - blijft waar ie is. Ik heb al jaren last van verschillende kiezen die merkbaar geïnfecteerd zijn, ik loop rond met infecties in m'n hoofd - en een echte oplossing is er niet. Als ik klachtenvrij zou worden, blijven de zenuwbehandelde kiezen bronnen van infectie en daarmee een belasting voor mijn lichaam en immuunsysteem. Alleen trekken en implantaten laten zetten is wellicht een oplossing, maar dat kost duizenden euro's die ik niet heb. Opnieuw: ik heb geen controle over mijn gebit - ik heb geen controle over mijn leven.
Aan het begin van dit jaar lag ik met intense kiespijn op de bank en vroeg mijn vrouw om mij voor te lezen uit de Bijbel, uit het boek Ezechiël. Zij las verder waar ik gebleven was en sprak het oordeel uit over Gog:
zó heeft gezegd mijn Heer, JHWH:
hier heb je mij tegen jou, Gog,
verhevene,
hoofd van Mesjech en Toeval!-
ik zal je omkeren en jou haken in je kaken geven!
Was dit toeval? Daar lag ik, met vreselijke kiespijn, met kaken die al jaren voelen alsof er iets in zit wat er niet in hoort, iets dat druk geeft en pijn - en God zegt: 'ik geef haken in je kaken'! En waarom? Om 'om te keren'.
Gog is een mythische figuur die optreedt in het laatst der dagen, maar hij vertegenwoordigt de opstandigheid tegen JHWH, tegen de allerhoogste God - dezelfde opstandigheid die diep in ons 'vlees' schuilt, in onze duistere afstamming, in het mysterie van onze wetteloosheid. En het gaat nu over mij, over mijn rebellie, over mijn onstuitbare drang om voor mezelf te leven in plaats van voor een Ander. God wil dat omkeren.
Ik krijg wat er gebeurt in mijn lichaam en in mijn leven door mijn gedachten niet klein. Maar God krijgt mij wel klein, zodat Hij groot kan worden in mijn leven - zodat zijn heerlijkheid zichtbaar zal worden in mij.
Misschien wil God mij genezen. Dat zou kunnen, en ik mag er gerust om vragen. Maar zeker is dat God wil dat ik lijd. Het is Gods genade dat ik lijd. Ja, leest u het gerust nog een keer over. Het is Gods wil en zijn genade dat zijn kinderen lijden. Zonder lijden geen Koninkrijk van God. Ja! Over zijn meest invloedrijke apostel zei de Heer: 'Ik zal hem tonen hoezeer hij moet lijden omwille van mijn naam.’ (Hand 9,16). En deze zelfde apostel leerde met Barnabas 'dat wij door vele verdrukkingen het Koninkrijk Gods moeten binnengaan'(Hand. 14:22). Rom. 8:17: 'Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.' 2 Tim. 2:3: 'Deel in het lijden als een goed soldaat van Christus Jezus.' 'Als gij goed doet en dan lijden moet verduren, dát is genade bij God.' (1 Pet. 2:20).
Wel is er lijden en lijden. Ik heb jarenlang geleden omdat ik mijn zin niet kreeg op verschillende gebieden. Ik was gefrustreerd. Het was een lijden zonder richting, zonder doel. Het was zinloos lijden. Ik werd er niet door gekneed of gevormd, ik hield koppig vast aan mijn eigen programma. De sleutel naar het Koninkrijk gaat om als wij bereid zijn om kwetsbaar te worden en te lijden zoals Jezus geleden heeft, op welke manier dan ook. Dan gaat God machtig aan het werk en toont ons de heerlijkheid van zijn Zoon. Dan worden we vervuld van een vreugde die alle verstand te boven gaat. Dan houden we niet langer vast aan onszelf maar worden we vastgehouden door een machtige Heer die de wonden van zijn lijden voor ons draagt in zijn handen en voeten.
Makkelijk! Nee, makkelijk is het niet. Maar toch - Jezus' juk is zacht, en zijn last is licht. We mogen bij hem komen. Kom bij hem , als je moe bent en uitgeput van de last die je torst. Hij maakt werkelijk vrij.
Labels: actualiteit, advocatuur, bijbel, controle, dagboek, Ezechiël, geloof, genade, Jezus, lijden, pijn, retoriek, vrijheid, wetteloosheid, wortelkanaalbehandelingen
posted by Marten @ 7:09 AM;
Jesus is my Captain
Thursday, January 25, 2007
Ik voel me vaak niet goed, en stiekem verbind ik dat dan aan mijn amalgaamvullingen en/of mijn wortelkanaalbehandelde kiezen. Of ik denk dat het nog steeds het gevolg is van de schade die Seroxat in mijn brein heeft aangericht. Of ik denk dat het komt door de jaren waarin ik mijn hersenen stenigde met tetrahydracannabinol. Aan de andere kant, puttend uit mijn herinnering is er ook wel bewijsmateriaal te vinden dat ik mij nooit structureel goed of zelfs 'normaal' heb gevoeld.
Hoe dan ook, ik leer op God te vertrouwen, en dat is waar het om gaat. Makkelijk is het niet. Ik moet manoeuvreren tussen de scylla en charybdis van zorgen, angsten en wanhoop enerzijds en overmoed, begeerten en valse hoop anderzijds. Gelukkig heb ik een betrouwbare Kapitein.
Een jongen die ik ken van mijn tijd bij de NCCG, een sekte van wiens leider ik anderhalf jaar in de ban ben geweest, heeft zijn geloof opgegeven omdat hij niet langer kan geloven dat de Bijbel, met al zijn immoraliteit, ongerijmdheid en tegenstrijdigheden het Woord van God is. Ik herkende me sterk in zijn bezwaren en schreef een monsterlijk lange reactie op zijn Myspace.
Een email van mij over mijn breuk met de NCCG is te vinden op een website waar de ware aard van de NCCG wordt blootgelegd - het is mede dankzij deze website en zijn anonieme maker dat ik uit de klauwen van deze sekte ben bevrijd.
Labels: amalgaam, dagboek, geloof, nccg, seroxat, thc, wortelkanaalbehandelingen
posted by Marten @ 12:41 AM;
