De koperen slang, de 'Lego-bijbel' en Porcupine
Wednesday, June 27, 2007
Ik heb vanochtend gepreekt over de koperen slang (Numeri 21:4-9). Luister hier naar het verhaal in de NBV-vertaling, voorgelezen door een onderwijzeres op leeftijd uit Emmen. Ik gebruikte voor de schriftlezing de Naardense Bijbel.
Ik hield de preek in de 'preekgroep', een initiatief van de Bethel om beginnende, gevorderde en ervaren prekers te helpen werken aan hun preekkwaliteiten. Eén iemand preekt, de rest luistert en geeft vervolgens feedback.
Het ging beter dan de vorige keer - ik had de preek uit m'n hoofd geleerd en zat niet meer vast aan het papier. Dat scheelt een stuk. Bij het schrijven van de preek was het wel weer ontiegelijk moeilijk om te schrappen en om de thematische eenheid van de preek te bewaren.
De feedback was erg positief, en de kritiek opbouwend. Ik kom nog teveel over als een docent - meer docerend dan belevend. Dat weet ik. Het liefst zou ik taaie bijbelstudies geven waarin ik controversiële standpunten naar voren breng die ik dogmatisch compleet dichttimmer. Maar dat is misschien niet Gods bedoeling.
Ik ben verwikkeld geraakt in een emaildiscussie met de maker van de 'Lego-bijbel' ofwel 'the Brick Testament'. Dat is 'The Rev.' Brendan Powell Smith, een 34-jarige Amerikaanse kunstenaar. Onze discussie gaat onder andere over de vraag of God werkelijk een genocidale bendeleider is die moreel weinig hoger scoort dan Hitler, en of Brendan werkelijk de Bijbel 'at face value' heeft vertaald in Lego-steentjes. Het schijnt dat ik hem in ieder geval heb kunnen verbazen met de vrouwelijke beelden die de Bijbel óók voor God gebruikt, zoals het beeld van een hijgende, barende vrouw in Jes. 42:14.
Music-wise valt nog te melden dat Porcupine tweemaal in een oefenruimte heeft gejamd, waarop een bandoverleg volgde bij Gerben thuis dat uitmondde in een gedrielijk werken aan nieuwe nummers. We zijn nog niet uitgespeeld.
Labels: bijbel, brick-testament, dagboek, homiletiek, lego-bijbel, muziek, porcupine, preek, preken, theologie
posted by Marten @ 4:14 AM;
De mokerslag van Gods Woord tegen de Judaïseerders en de neo-gnostici: 'Niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij'
Wednesday, February 14, 2007
Nu ik bevrijd ben van de NCCG, een sekte waarvan ik zo'n anderhalf jaar onder de invloed ben geweest, kan ik eindelijk weer Het normale christelijke leven van Watchman Nee gaan lezen. Het boek is mij tot geweldige zegen.
Ik heb ondertussen geleerd wat het is om de genade te minachten en door de Wet het Koninkrijk binnen te willen gaan. Dit gevaar beloert de gemeente van rechts. Door mijn onderzoek naar Benny Hinn zie ik wat de gemeente van links beloert: de charismatische wetteloosheid. Het circus van de 'heilige geest'. Het welvaartsevangelie. De 'wij zijn god naast God'-theologie. Ofwel: de neo-gnostiek.
Er is niets nieuws onder de zon! Judaïseerders rechts, gnostici links. Zo was in de dagen van Paulus, en, in essentie, zo is het ook vandaag.
Ik heb het vernietigende wapen tegen beide tijgers gevonden. Het heet:
'Niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij'.
Weg is het zelf verdienen van ons behoud! Wég is de 'ik ben god naast God'-theologie! Hebben wij de Heilige Geest ontvangen als ons persoonlijke circusspeeltje? Of hebben wij de Geest van Christus ontvangen? Hoe hebben wij die Geest ontvangen? Hoe volbrengen wij de Wet?
Wij zijn dood. Wij zijn met Jezus aan het kruis genageld, gestorven en begraven. Wie leeft? Chrístus leeft. God heeft ons één gemaakt met zijn Zoon. We zijn met Hem verknoopt en met hem verstrengeld. Wij ontvangen van God niet onze eigen persoonlijke heilige geest die ons tot supermensen maakt, nee, wij ontvangen de Geest van Christus omdat we leven in Hem - omdat we met Hem zijn samengesmolten. Omdat wij gestorven zijn en Hij leeft in ons. En zo leven wij in Hem. Ja, het is niet gemakkelijk, maar wel fundamenteel. Wij wandelen alleen in Gods geboden omdat onze haperende benen op het kerhof liggen. Wij wandelen in Christus met volmaakte ledematen door de kracht van zijn opstanding. En dat alles door geloof.
Je kent vast het idee van de 'vrolijke ruil' die plaats zou hebben gevonden aan het kruis. Luther verkondigde het, Benny Hinn heeft er zijn eigen neognostische variatie op. Traditioneel: Jezus kreeg onze ongerechtigheid en wij krijgen Jezus' gerechtigheid. Benny Hinn: Jezus nam de natuur van satan aan en wij nemen zijn goddelijke natuur aan. Vandaag drong het als een bliksemflits tot me door: er is geen 'vrolijke ruil'!* Jezus droeg onze zonden in onze plaats. Maar dat niet alleen: hij nam ons volkomen in zich op toen Hij stierf. Wij zijn met Hem gestorven! We zijn niet slechts onze ongerechtigheid kwijt, we zijn onszelf kwijt!
De 'goddelijke ruil' toont ons een plaatje waar wij zelf buiten schot blijven: we staan op een afstand naar het kruis te kijken, en geven onze ongerechtigheid weg, en nadat Jezus vreselijk geleden heeft krijgen we er zijn gerechtigheid voor terug. Zo is het niet. We zijn niet op een afstandje blijven staan. Wij zijn één geworden met Jezus in zijn dood. We zijn met Hem aan het kruis gestorven. We zijn dood! En, halleluja, nu leven we in Hem. En alleen in Hem.
Wie zichzelf niet kwijt wil, zál zichzelf kwijtraken, in een dood zónder God. Dit is in de eerste plaats een vermaning voor mezelf.
Bij beide tijgers zijn wij niet dood. De Schrift ontmaskert beide tijgers als beschermers van het vlees. Wie probeert het Koninkrijk binnen te gaan door Gods geboden te houden, leeft alsof hij nooit gestorven is. Wie zichzelf als god naast God beschouwt leeft alsof hij nooit gestorven is. Maar de Schrift zegt: 'Denk aan uzelf als levenden die uit de dood zijn opgewekt'. Dit is waar het op aan komt: 'Niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij'.
* Wellicht is deze uitspraak een tijdelijke polarisatie ten behoeve van de helderheid van de gedachte dat we met Christus gestorven zijn.
Labels: charismatische-beweging, Christus, genade, goddelijke-ruil, Heilige Geest, judaïseerders, neo-gnostiek, preek, theologie, Torah, Watchman-Nee, wet
posted by Marten @ 5:14 AM;
